4292417573

218 Krzysztof Kulasza, Paweł Qromek

sytuacjom kryzysowym oraz fazie przygotowania do nich w drodze zaplanowanych działań) będzie funkcja edukacyjna mediów. Współpraca polegająca na projektowaniu i wdrażaniu wspólnej polityki powszechnej edukacji dla bezpieczeństwa poprzez m. in. programy edukacyjne, audycje radiowe, konkursy, projekty bezpieczeństwa, happeningi, co może znacząco podnieść poziom świadomości społeczeństwa na zagrożenia i ich negatywne skutki. Podmioty właściwe zarządzaniu kryzysowemu powinny rozpowszechniać za pomocą mediów informacje na temat probezpiecznych zachowań i przyjętych powszechnie procedur postępowania w obliczu zagrożenia. Zakres merytoryczny opisywanej edukacji należy rozszerzyć ponadto o zadania i uprawnienia poszczególnych organów administracji publicznej, straży i służb. Ich znajomość może wpłynąć pozytywnie na poczucie komfortu psychicznego wśród osób narażonych bezpośrednio na ewentualne zagrożenie, zwiększyć pewność oczekiwanego nadejścia pomocy oraz podnieść wiarę we własne siły, zwiększając tym samym szanse na przeżycie. Brak wykorzystania wszelkich możliwych sposobności ochrony przed niebezpieczeństwami, może być już zagrożeniem samym w sobie, zwiększając potencjalnie liczbę ofiar, które nie będą wiedziały jak pomóc sobie i swoim bliskim. Przykładem wykorzystania mediów do celów edukacyjnych społeczeństwa są informacje o zagrożeniu terrorystycznym w Polsce, zamieszczane na stronach internetowych instytucji bezpieczeństwa³⁷.

W kontekście zagrożeń, w pierwszej fazie, dziennikarze winni zdawać sobie sprawę z ważności wypełniania funkcji edukacyjnej, przy tym współpracy ze służbami ratowniczymi. To dzięki nim, w głównej mierze, zależy odpowiednie przygotowanie społeczeństwa na nadchodzące kryzysy, gdyż o ile dzieci i młodzież czerpią wiadomości ze szkoły, o tyle osoby dorosłe nabywają wiedzę opierając się głównie na przekazach medialnych³⁸. Wypełniając zadania wynikające z owej fazy, dziennikarze i same media wypracowują w społeczeństwie poczucie pewności i bezpieczeństwa, tym samym kreując swój wizerunek, jako instytucji dbających o dobro społeczeństwa.

W trakcie dwóch kolejnych faz zarządzania kryzysowego, mianowicie reagowania w momencie wystąpienia sytuacji kryzysowej oraz odbudowy post factum, współpraca z mediami nabiera innej jakości. Są one bowiem pośrednikiem pomiędzy ratującymi a ratowanymi. Przekazywane przy ich

37    http://www.gliwice.slaska.policja.gov.pl/zagrozenie-terrorystyczne/, (dostęp dnia: n.n.zoiz); http://www.msw.gov.pl/portal/pl/109/24z/, (dostęp dnia: 11.11.2012).

38    G. Marciniak, Kształcenie dorosłych, GUS, Warszawa 2009, s. 71.