4558207100

Struktura pagórków 53

i razem z innymi osadami w profilu stratygraficznym przypominają raczej osady ablacji powierzchniowej niż glinę subglacjalną. Najprawdopodobniej tzw. dolna glina w odkrywce w Sławęcinie ma to samo pochodzenie i ten sam wiek co pozostałe występujące tu osady.

Piasek pokrywający tę glinę również naśladuje jej nachylenie. W południowej części odkrywki spąg warstwy niesortowanego żwiru jest ugięty w dół i naśladuje wklęsły kształt powierzchni gliny, natomiast strop tego żwiru leży prawie poziomo (fot. 14). W podobnych warunkach znajdują się inne osady. Warstwy piasku występujące pod tym żwirem mają duże nachylenie, natomiast warstwy piasku pokrywające go mają nachylenie małe.

Należy zaznaczyć jeszcze, że w środkowej części odkrywki w Slawę-cinie warstwy piasku są nachylone 30/16—18°W, więc w tym samym kierunku, w którym skierowane są dłuższe osie głazików w dolnej glinie. Wartość upadu warstw piasku nie przekracza wartości kata spoczynku tych osadów i nie wskazuje na zaburzenia, które miałyby być wywołane naciskiem oscylującego lodowca.

Analiza nachylenia warstw osadów sugeruje, że wygięcie dolnej gliny, przykrywającego ją piasku i żwiru musiało nastąpić przed osadzeniem następnej górnej serii osadów składającej się również z piasku, głazo-wiska i gliny. Ta górna seria wyrównuje poprzednie deformacje. Glazo-wisko rozdzielające obie gliny w Sławęcinie oprócz głazów składa się jeszcze ze żwiru, piasku i z około 18% cząstek pylastych. Kierunek ruchu kamieni podczas akumulacji jest ckreślony przez orientację ich dłuższych osi. Przeważająca liczba otoczaków jest zorientowana na północ (ryc. 23).

Głazowisko to jest przykryte tzw. górną gliną, która według M. D. Do-mosławskiej-Baranieckiej [11] jest gliną morenową czwartej oscylacji zlodowacenia środkowopolskiego, określoną przez autorkę jako faza kutnowska. S. Lencewicz [42] jest inneco zdania co do pochodzenia tej gliny. Porównuje ją do osadów wód stojących.

Budowa górnej gliny w Sławęcinie jest różna. Miejscami jest ona zwarta wskutek dużej domieszki cząstek ilastych. Najczęściej jednak w jej strukturze występują warstewki ciemnego i jasnego mułku przypominające w całości osad warstwowany. Oprócz mułku w glinie występują również warstewki piasku świadczące o większej aktywności wody podczas akumulacji. Spływową strukturę gliny można obserwować również w wielu miejscach (fot. 15). Są to nieregularne sfalowane powierzchnie sedymentacyjne nasyconej wodą płynącej plastycznej masy, której struktura jest dodatkowo zaburzona przez obciążenie głazami. Spąg gliny jest bardzo wyraźny i ścina powierzchnię warstwy kamienistej, na której leży. Powierzchnia kontaktu obu tych utworów przypomina raczej dzia-