4558207103

54 S. Jewtuchowicz

łalność erozyjną wody niż erozję glacjalną. Dłuższe osie kamieni w górnej glinie są zorientowane na północ (ryc. 24).

Na podstawie struktury górnej gliny można stwierdzić, że utwór ten nie jest osadem bezpośredniej akumulacji glacjalnej, lecz tworzył się

Ryc. 23. Sławęcin. Orientacja dłuższych osi kamieni w dolnym głazowisku

Strzałka wskazuje kierunek nachylenia warstw w górnej glinie ablacyjnej

Ryc. 24. Sławęcin. Orientacja dłuższych osi kamieni w górnej glinie ablacyjnej

Strzałka wskazuje kierunek nachylenia warstw

Ryc. 25. Sławęcin. Orientacja dłuższych osi kamieni w górnym głazowisku

Strzałka wskazuje kierunek nachylenia warstw w górnej glinie ablacyjnej

na powierzchni przy udziale wody. Natężenie prądu zmieniało się, dlatego powstawały warstewki mułku i piasku.

Górna glina jest pokryta drugą warstwą kamienistą. Kierunek dłuższych osi kamieni jest tu bardziej rozproszony niż w pozostałych osadach w Sławęcinie (ryc. 25). Analiza orientacji kamieni wykazuje, że kierunki ich dłuższych osi i upadu warstewek w tej samej glinie są zgodne. Nie