Rys. 5.2. Różne możliwe przebiegi zależności naprężenia od odkształcenia w próbie zginania tworzyw.
(a) Próbka, która ulega zniszczeniu przed osiągnięciem granicy plastyczności.
(b) Próbka wykazująca maksimum, która następnie uległa złamaniu przed osiągnięciem umownej strzałki ugięcia sc.
(c) Kształtka, która nie wykazuje maksimum ani nie ulega złamaniu przed osiągnięciem umownej strzałki ugięcia sc.
Przy niektórych metodach rejestracji wykresów obciążenia na początku pojawia się nieliniowość. W związku z tym, że nie ma żadnego fizycznego uzasadnienia takiego zachowania tworzyw sztucznych, podobne nieliniowości przypisuje się niedoskonałości układu rejestrującego wykres. Ekstrapolując liniową część krzywej do przecięcia z osią odkształceń (na rys. 5.3 oznaczoną jako o’) określa się rzeczywiste położenie krzywej w układzie: odkształcenie-naprężenie.
Rys. 5.3. Przykład krzywej naprężenie/odkształcenie z początkowym zakresem krzywoliniowym i wyznaczaniem punktu odkształcenia zerowego:
1 - początkowa część wykresu naprężenie/odkształcenie sugerująca zakres krzywoliniowy,
2 - ekstrapolacja części liniowej jako sposób korygowania położenia początku wykresu obciążania.
12