4736387617

zmiany trajektorii statków spotkanych) wskaże zupełnie inny niż poprzednio kurs statku własnego, co w praktyce może być niebezpieczne.

f) Przy odpowiedniej wprawie w programowaniu można byłoby pokusić się o stworzenie komputerowego symulatora z prawdziwego zdarzenia, w którym „ręcznie" dodaje się oraz steruje statkami spotkanymi, a sterowanie statkiem własnym pozostawić algorytmowi zaproponowanemu w pracy. Uwzględnienie różnych scenariuszy pogodowych i uwarunkowań hydrograficznych byłoby prawdziwym testem dla algorytmów mrówkowych.

6.    Oryginalne osiągnięcia

Za oryginalne i godne podkreślenia osiągnięcia autorki pracy uważam:

•    opracowanie metodyki syntezy elektronawigacyjnego układu bezpiecznego sterowania statkiem z wykorzystaniem algorytmu mrówkowego,

•    opracowanie metody wyznaczania bezpiecznych, optymalnych zmian kursu statku (zgodnych z prawidłami MPDM) w sytuacji kolizyjnej na morzu, przy występowaniu większej liczby spotkanych statków i przy uwzględnieniu ograniczeń statycznych,

•    zaimplementowanie oraz przetestowanie opracowanego algorytmu w badaniach symulacyjnych.

7.    Wniosek końcowy

Recenzowana rozprawa doktorska przedstawia analizę i rozwiązanie ważnego problemu naukowego, jakim w tym przypadku jest opracowanie metody umożliwiającej zmianę trajektorii statku w sytuacjach kolizyjnych z wykorzystaniem inteligencji kolonii mrówek. Podkreślę jeszcze raz, że praca od strony stylistycznej i edytorskiej jest napisana niezwykle starannie, a poziom merytoryczny oceniam pozytywnie, choć praca mogłaby mieć większe walory naukowe.

Stwierdzam, że autorka rozwiązała postawiony na początku problem naukowy. Uważam, że rozprawa spełnia wymagania stawiane przez obowiązującą ustawę o stopniach naukowych i tytule naukowym i w związku z tym stawiam wniosek o przyjęcie jej przez Radę Wydziału Elektrycznego Akademii Morskiej w Gdyni jako rozprawy doktorskiej oraz dopuszczenie do publicznej obrony.

(M. Ziółkowski)

6