5097154318

5097154318



38.    Ryzyko dysleksji, profilaktyka i terapia specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu

39.    pojęcie " dziecko ryzyka dysleksji" i symptomatologia ryzyka dysleksji,

40.    model diagnozowania dysleksji,

41.    model pomocy w przypadkach dysleksji - S.poziomowy system pomocy wg.M.Bogdanowicz

42.    metody profilaktyki i terapii (np. Metoda Dobrego Startu, trening funkcji językowych).

(16) Wykaz literatury

A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):

A.l. wykorzystywana podczas zajęć

1.    Bogdanowicz, M. (2011). Ryzyko dysleksji, dysortografii i dysgrafii. Gdańsk: Wyd. Harmonia.

2.    Bogdanowicz, M., Adryjanek, A. (2004). Uczeń z dysleksjg w szkole. Gdynia: Operon.

3.    Bogdanowicz, M., Adryjanek, A., Rożyńska, M. (2011). Uczeń z dysleksjg w domu. Gdynia: Operon

4.    Krasowicz-Kupis, G. (2006) (red). Dysleksja rozwojowa. Perspektywa psychologiczna. Gdańsk: Wyd. Harmonia.

A. 2. studiowana samodzielnie przez studenta

1.    Borkowska, A.R., Domańska, Ł. (2006) (red.). Neuropsychoiogia kliniczna dziecka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

2.    Krasowicz-Kupis, G. (2008.) Psychologia dysleksji. Warszawa: PWN

3.    Lipowska, M. (2011). Dysleksja iADHD - wspólwystępujgce zaburzenia rozwoju. Neuropsychologiczna analiza deficytów pamięci. Warszawa: Wydawnictwo Scholar.

B.    Literatura uzupełniająca

1.    Bogdanowicz, M. (2008). Portrety nie tylko sławnych osób z dysleksjg. Gdańsk: Wyd. Harmonia.

2.    Bogdanowicz, M.(2000). Integracjapercepcyjno -motoryczna. Warszawa: CMPP-P MEN

3.    Grabowska, A., Rymarczyk, K. (2004)(red). Dysleksja od badań mózgu do praktyki. Warszawa: Instytut Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN

4.    Łuria, A. (1976). Podstawy neuropsychologii. Warszawa, PWN.

5.    Nartowska, H. (1986). Różnice indywidualne czy zaburzenia rozwoju dziecka przedszkolnego. Warszawa: WSiP.

1. Spionek, H. (1965). Zaburzenia psychoruchowego rozwoju dziecka. Warszawa: PWN.


(17) Efekty kształcenia (obszarowe i kierunkowe)


(17 A) Wiedza

K_W0S; K_W09

Student dysponuje uporządkowaną i pogłębioną wiedzą na temat specyficznych trudności w uczeniu się i specjalnych potrzeb edukacyjnych. Student zna terminologię, teorię, charakterystyczne symptomy specyficznych trudności w uczeniu się i ich dynamikę, przyczyny tych trudności, rozumie patomechanizm tych zaburzeń. Wie jaką rolę odgrywa w tych przypadkach środowisko rodzinne dziecka oraz edukacyjne (przedszkole, szkoła). Ma orientacje w typologii tych zaburzeń. Zna częstość występowania dysleksji, dysortografii i dysgrafii. Wie jakie są objawy ryzyka dysleksji w poszczególnych okresach rozwojowych i potrzebne rodzaje interwencji.

Student charakteryzuje i rozróżnia ogólne wskazania do kierowania procesem naprawczym w odniesieniu do

specyficznych zaburzeń uczenia się._

(17 B) Umiejętności

K_U02; K_U03; K_U08


Student potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, wychowawczych, pomocowych i terapeutycznych. Umie je wykorzystać w procesie diagnozowania i projektowania działań pomocowych. Student posiada umiejętność analizowania trudności szkolnych dziecka z perspektywy zaburzeń rozwoju w ujęciu

Student umie porozumiewać się z konsultantami - specjalistami w obszarze współpracy interdyscyplinarnej (pedagogami, logopedami, neurologami, psychiatrami) w procesie diagnozy i terapii specyficznych zaburzeń uczenia się.

Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi podczas analizowania wyników badania diagnostycznego i ich interpretowania, mając na celu postawienie diagnozy (poznania i wyjaśnienia- rozpoznania problemu dziecka) i podjęcia stosownych działań naprawczych. Student potrafi organizować pomoc edukacyjno-terapeutyczną w odniesieniu do uczniów ze specyficznymi zaburzeniami uczenia się, kierując ich na badania diagnostyczne i terapię pedagogiczną (w wymiarze wielospecjalistycznym). Potrafi korzystać z nowoczesnych rozwiązań technologicznych i je proponować w pracy z uczniem ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IMGi KILKA SŁÓW O DYSLEKSJI Dysleksją rozwojową nazywa się specyfiozne trudności w czytaniu i pisani
dysleksja CO TO JEST DYSLEKSJA? DEFINICJA: dysieksja rozwojowa to specyficzne trudności w czytaniu i
P. Huget, Terapia specyficznych trudności w nauce czytania i pisania - zajęcia korekcyjno -kompensac
skanuj0001 LITERATURA PODSTA WOWA: /Bogdanowie?. M.; O dysleksji. czyli specyficznych trudnościach w
PICT5421 mic się specyficzne trudności z czytaniem i pisaniem. Ale często zaburzenia te występują od
PICT5421 mic się specyficzne trudności z czytaniem i pisaniem. Ale często zaburzenia te występują od
III-IY semestr- specjalność: pedagogika wezesnoszkolna z terapią specyficznych trudności w uczeniu
I-II sem. - specjalność: pedagogika wczesnoszkolna z terapią specyficznych trudności w uczeniu się
11 I-IV semestr- specjalność: pedagogika wczesnoszkolna z terapią specyficznych trudności w uczeniu
2 Podejmując problem diagnozy specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, należy odpowiedzieć na p
img004 monie rozwojowe będące bezpośrednią przyczyną specyficznych trudności w czytaniu i
PICT5421 mie się specyficzne trudności z czytaniem i pisanie często zaburzenia te występuje}
1. Terapia specyficznych trudności w nabywaniu umiejętności ęzykowych Ćw. Z/0 30 Dr E.

więcej podobnych podstron