6099350157

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Podstawy kinezyterapii - metody, cele i zadania

4.1.1. Materiał nauczania Cele i zadania kinezyterapii

Kinezyterapia - z języka starogreckiego, określona połączeniem dwóch wyrazów: kinez -ruch, therapia - leczenie. Pochodzenie tej nazwy wskazuje, że ruch był w sposób systematyczny stosowany w Starożytnej Grecji jak i u cywilizowanych ludów Starożytnego Wschodu. Hipokrates - ojciec naukowej medycyny był propagatorem ruchu jako środka leczniczego, dokonał próby usystematyzowania ćwiczeń i badał ich skutki.

Kinezyterapia jest podstawą rehabilitacji medycznej i obejmuje całość zagadnień związanych z wykorzystaniem ruchu jako środka leczniczego.

Ruch - jako środek leczniczy działa na wszystkie narządy ludzkiego organizmu i wymaga znajomości procesów fizjologicznych jakie zachodzą w organizmie pod wpływem jego działania. Procesy te opierają się na funkcjach odruchowych układu nerwowego i mechanizmie odczynu tkankowego. W Polsce znani twórcy kinezyterapii to: prof. Wiktor Dega z Poznania i prof. Marian Waiss z Konstancina (dyrektor Centrum Rehabilitacyjnego Schorzeń Narządów Ruchu).

Kinezyterapia określana jest również jako rehabilitacja ruchowa, ćwiczenia lecznicze, usprawnianie.

Cele kinezyterapii to:

- przywrócenie osobie chorej lub niepełnosprawnej pełnej lub możliwie maksymalnej sprawności fizycznej i psychicznej,

- przywrócenie prawidłowej ruchomości w stawach oraz siły i wytrzymałości mięśni,

- pobudzenie i poprawa czynności ośrodkowego układu nerwowego,

- poprawa czynności układu oddechowego i sercowo naczyniowego,

- korygowanie wad postawy,

- przystosowanie chorego do życia w przypadku trwałej niesprawności.

Zadania kinezyterapii to:

- ocena stanu funkcjonalnego chorego, czyli ustalenia rodzaju i stopnia dysfunkcji,

- dobór odpowiednich metod, środków, form i technik ćwiczeń,

- opracowanie programu ćwiczeń miejscowych i ogólnych służących do realizacji programu rehabilitacji,

- wprowadzenie obiektywnych metod kontroli stanu funkcjonalnego chorego,

- zapobieganie powikłaniom ze strony układu krążeniowo - oddechowego,

- zapobieganie powikłaniom:

a) przykurczom,

b) odleżynom,

c) powikłaniom płucnym.

Metody kinezyterapii

Metody kinezyterapii to dostosowanie dokładnie opracowanych, niezmiennych wzorców ruchowych do leczniczych potrzeb określonych jednostek chorobowych, czy jednorodnych pod względem etiologii grup schorzeń.

Metody kinezyterapii powstały z chęci niesienia pomocy ludziom chorym. Umożliwiają im odzyskanie utraconych statycznych i dynamicznych funkcji organizmu niezależnie od ich przyczyny. Początkowo były stosowane w przypadkach zaburzeń ortopedycznych i neurologicznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”