6317101100

BIOPRODUKTY - POZYSKIWANIE, WŁAŚCIWOŚCI I ZASTOSOWANIE W PRODUKCJI ŻYWNOŚCI

na odbieraniu obnóży pyłkowych pszczołom zbieraczkom podczas ich powrotu do ula. W tym celu na ich drodze ustawia się różne przeszkody. Obnóża odbiera się, umieszczając poławiacze pyłku w dennicy lub na wylocie, wskutek czego pszczoły powracając do ula. muszą przeciskać się przez otwory w płytce i pozostawiają większość pyłku na zewnątrz. Ciekawostką jest fakt, że kiedy wlot ula jest zagrodzony przez poławiacz, pszczoły lecą do innych uli, które mają odkryty wlot, dlatego każdy ul powinien być zaopatrzony w poławiacz. Wewnątrz ula poławiacze zakłada się na dennicy lub w górnej części, są to tzw. poławiacze nadramkowe. W dennicy znajduje się szuflada, czyli komora zbiorcza. Jest ona odgrodzona dla pszczół, tak żeby nie mogły się do niej dostać i wynosić pyłku. Obnóża pyłkowe należy odbierać codziennie, ponieważ pyłek zawiera 35% wody. szybko pleśnieje i wytwarzają się w nim toksyny. Niedopuszczalne jest natomiast pozostawienie go na kilka dni w stanie wilgotnym po zbiorze - należy go niezwłocznie wysuszyć po zebraniu. Pozyskiwanie pyłku może odbywać się przez cały sezon. Rodziny pszczele, od których uzyskuje się pyłek nie cierpią na jego niedostatek, gdyż pszczoły pracują wówczas intensywniej. Pyłku nie wolno odbierać, jeśli czerw choruje na grzybicę, w rodzinie pszczelej jest slaby instynkt czyszczenia, rodzina jest słaba oraz kiedy gniazdo zostało właśnie poszerzone. Kiedy w ulu jest duży zapas pierzgi, pszczoły przestają zbierać pyłek, pozostawiając w ten sposób miejsce na nektar. Aby pobudzić pszczoły do przynoszenia pyłku, należy zabrać z uli plastry z pierzgą [Meurer-Grimes, 1995; Majewska i Trzanek, 2009]. Do intensywnego poławiania pyłku używa się poławiaczy dennicowych. plastrowych, powalkowych lub zawieszonych nad wylotkami. Poławiacze dennicowe muszą mieć wymiary takie same, jak korpusy uli w pasiece. W przypadku zawieszonego poławiacza pyłku, możliwe jest jego zastosowanie do każdego rodzaju ula,jednak w użytkowaniu jest on dość kłopotliwy, gdyż jego płytka poławiająca może być tylko przez kilka godzin wystawiona na strącanie obnóży .Pszczoły zmuszone są do przeciskania się w obie strony bardzo często blokując otwór, co prowadzi do uduszenia się rodziny.

Wybieranie obnóży pyłkowych powinno odbywać się jak najczęściej, aby nie dopuścić do zawilgocenia pyłku, gdyż zaatakowany przez pleśnie pyłek nie nadaje się do spożycia. Niebezpieczne są szczególnie okresy wilgotne i deszczowe. Wysuszone obnóża pyłkowe muszą zostać oczyszczone z wosku i martwych pszczół. Pyłek można czyścić ręcznie, jednak bardziej efektywne jest użycie mechanicznej wialni, w której wykorzystuje się wymuszony przepływ powietrza z wentylatora napędzanego silnikiem elektrycznym. W pojemniku zasobnika powinno się mieścić 11.8 dm³ pyłku, ale z praktyki wynika, że pojemność ta wynosi ok. 10 dm³. Komora oczyszczająca podzielona jest na trzy koiytka z pochylniami. Do korytek spadają: obnóża duże i małe oraz zanieczyszczenia o różnych wymiarach. Zanieczyszczenia są wydmuchiwanie na zewnątrz, a pyłek przesuwany jest do komory' oczyszczającej [Kluczewski, 2003; Klimek i Tokar, 2007],

Następnym etapem przygotowania pyłku do konsumpcji jest jego wysuszenie. Pyłek rozkłada się cienką warstwą na gęstych sitkach, ustawionych w przewiewnym, ciepłym oraz ciemnym miejscu. Po wstępnym przesuszeniu pyłek zsypuje się na gnibszą warstwę. Zaleca się mieszanie pyłku, zwłaszcza na początku procesu suszenia, który' powinien trwać ok. 5 dni. Wysuszone obnóża tworzą twarde bry łki o zmieniony m zabarwieniu. Zawartość wody w wysuszonym pyłku waha się w granicy od 3 do 6 %. W gospodarstwach