6914375114

Uwagi końcowe 83

najwyżej położona, nie jest strefą największej miąższości osadów czwartorzędowych w okolicy Łęczycy.

Dla uzyskania dokładniejszego obrazu miąższości pokrywy czwartorzędowej na badanym terenie sporządzono mapę, na której zastosowano cięcie co 10 m (ryc. 42). Dane wykazują, że miąższość osadów czwartorzędowych okolic Łęczycy waha się od 8 do 243 m. W południowej części największa miąższość tych osadów odpowiada obniżeniom podłoża. Wyróżniona poprzednio rynna w Trojanach jest wypełniona warstwą osadów czwartorzędowych 177 m grubą, a w Mniszkach 243 m grubą. Dość duża miąższość osadów czwartorzędowych występuje w obniżeniu między wzniesieniami podłoża w Solcy i w Lubieniu. Mniejsza miąższość pokrywy czwartorzędowej znajduje się na wzniesieniach jurajskich, a szczególnie w Solcy — 8 m.

Powiązania dużych miąższości osadów czwartorzędowych z zagłębieniami podłoża w południowej części nie jest regułą. Obniżenie na linii Góra Św. Małgorzaty — Łęczyca jest wypełnione pokrywą 10—20 m grubą, a wzdłuż Strugi i Moszczenicy 20—30 m grubą. Przeciwnie, znajdujące się między tymi dolinami wzniesienia podłoża są przykryte grubszą warstwą osadów czwartorzędowych. W Zagaju i Le-śmierzu pokrywa ta wynosi 30—40 m.

W pradolinie miąższość osadów czwartorzędowych wynosi od 8 do 50 m. Szczególnie przy ujściu Bzury wyróżnia się pas wielkiej ich miąższości. Ten pas wykracza poza granice obecnego dna pradoliny. Być może, jest to ślad połączenia tej formy z doliną południkową podłoża.

W północnej części terenu istnieją podobne warunki jak w południowej. Największa grubość osadów czwartorzędowych znajduje się w dolinach podłoża w Garbalinie 114 m, w Siedlcu 129 m i w Dąbiu 143 m.

W obrębie moreny kutnowskiej w dolinie równoleżnikowej, rozciągającej się w podłożu od Daszyny przez Sławęcin do Grabowa, znajduje się pas osadów czwartorzędowych grubości 60—70 m. Pasy dużej miąższości tych osadów naśladują system dawnych dolin.

Wzniesienia podłoża w północnej części terenu są pokryte cieńszą warstwą osadów czwartorzędowych niż obniżenia. W okolicy Sławę-cina grubość ich wynosi 60 m, w okolicy Mazewa 20—30 m, a w okolicy Kter 10—20 m. Liczby te wykazują, że na badanym terenie miąż-czość osadów czwartorzędowych zależy od morfologii podłoża oraz od działalności erozji. Dlatego niekoniecznie największa miąższość czwartorzędu musi odpowiadać najwyższym formom powierzchni współczesnej. Często obszarom niższym towarzyszy gruba pokrywa czwartorzędu, natomiast formy wypukłe mają tę pokrywę cieńszą. Również bywa odwrotnie. Formy wklęsłe mają mniejszą miąższość osadów

8*