Hejnicka Bezwinska ped og 37

T

Uwagi końcowe

„Jeżeli język nie jest poprawny, mowa nie znaczy tego, co ma znaczyć, jeżeli mowa nie znaczy tego, co ma znaczyć, nie będzie zrobione to, co ma być zrobione, a wtedy moralność i wszystkie sztuki ulegną zepsuciu i sprawiedliwość zejdzie na manowce i wszyscy popadną w stan bezładnego pomieszania”.

(Konfucjusz)

Czyniąc adresatem niniejszej pracy studentów kierunków pedagogicznych i kandydatów na ten kierunek studiów, kieruję się przekonaniem, że ich wiedza i mniemania są źródłem określonych oczekiwań i roszczeń w stosunku do uczelni występujących z ofertą kształcenia w zakresie pedagogiki. Ich głos wydaje się więc ważny jako czynnik zmiany w kształceniu nauczycieli i pedagogów. Jakość tego głosu zadecyduje jednak o tym, czy będzie on czynnikiem zmiany racjonalnej, czy też czynnikiem utrwalającym zaistniały stan rzeczy i tym samym czynnikiem hamującym zmianę racjonalną względem nowego ładu społecznego.

Przyjmując założenie, że studiowanie określonej dyscypliny naukowej w danym czasie i miejscu historycznym powinno odpowiadać — mniej lub bardziej ściśle — temu, co uznaje się za reprezentatywne dla danej dyscypliny naukowej, trzeba również pogodzić się z tym, że owe reprezentacje wiedzy mogą się zmieniać. Zasadne zatem jest oczekiwanie zmiany koncepcji kształcenia w zakresie dyscypliny naukowej, której dominujący dotąd paradygmat został zakwestionowany. W warunkach polskich dotyczy to paradygmatu „pedagogiki socjalistycznej”, wpisującej się w paradygmat pedagogiki instrumentalnej. W tej sytuacji pojawia się od razu ciąg bardzo trudnych pytań. Oto kilka z nich: — Czym zastąpić ten dominujący dotąd paradygmat pedagogiczny i jego spójną reprezentację wiedzy zawartą

EDUKACJA - KSZTAŁCENIE - PEDAGOGIKA 79