7581048356

Rośliny sezonowe sadzone pojedynczo lub w małych grupach

Wśród letnich roślin ozdobnych można znaleźć takie, które najefektowniej wyglądają posadzone w dużej grupie, oraz inne, wymagające wyeksponowania osobno - pojedynczo lub w liczbie zaledwie kilku egzemplarzy. Są to gatunki, które przyciągają uwagę oryginalnym, wyrazistym pokrojem, okazałym, dekoracyjnym ulistnieniem bądź nietypowymi, czasem wyglądającymi egzotycznie, kwiatami lub kwiatostanami. Ich walory uwidaczniają się wówczas, gdy są posadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach, na ogrodowych rabatach lub w pojemnikach. Powinny znaleźć się w miejscach eksponowanych - na tle soczystej zieleni trawnika, w kąciku wypoczynkowym, przy oczku wodnym, w części frontowej czy obok schodów.

Przygotowanie ziemi pod byliny musi być jeszcze bardziej staranne niż pod rośliny sezonowe, ponieważ będą one rosły w jednym miejscu przez kilka, a czasem kilkanaście lat. Bardzo ważna jest znajomość biologii bylin, ponieważ stwarza to możliwość takiego doboru gatunków, aby się nawzajem się one uzupełniały i wypełniały powstające puste miejsca po przekwitnięciu. Będą one tym bardziej dekoracyjne, im okres kwitnienia poszczególnych gatunków będzie dłuższy. Byliny pochodzą z różnych środowisk i wiele gatunków wykazuje dużą zdolność przetrwania złych warunków. Zawsze jednak powinno się rośliny dobierać w zależności od ich wymagań, pamiętając, że najbardziej odpowiednie będą warunki zbliżone do tych, jakie są w miejscu naturalnego występowania. Generalnie należy unikać zakładania rabat w sąsiedztwie drzew i krzewów o płytkim systemie korzeniowym, gdyż wówczas z nawożenia i podlewania oraz innych zabiegów pielęgnacyjnych korzystają głównie drzewa. Jedynie niektóre płożące, silnie rozrastające się gatunki bylin, o płytko pod powierzchnią rozbudowanym systemie korzeniowym, np. dąbrówka rozłogowa, znoszą takie warunki i o składniki pokarmowe skutecznie konkurują z roślinami drzewiastymi. Przygotowując stanowisko pod byliny, trzeba całkowicie wyeliminować chwasty wieloletnie (perz, podagrycznik, mniszek, skrzyp, podbiał). Z reguły konieczne jest też zwiększenie porowatości i poprawienie struktury gleby - na glebie piaszczystej poprzez dodanie torfu lub gliny, a na glebie gliniastej materiałów rozluźniających, np. piasku. Najlepsze dla większości bylin jest podłoże o pH 6-6,5, zasobne w składniki pokarmowe, bogate w próchnicę, umiarkowanie wilgotne i dostatecznie luźne. Niektóre byliny maja wymagania specjalne, np. rośliny górskie, jak szarotka rosną na podłożu alkalicznym, a rośliny ze stanowisk suchych, jak pustynnik, na glebach zwięzłych wymagają warstw drenujących.