możliwość odbioru przenośnego i ruchomego.
***
Konieczność opracowania rządowego planu wdrażania naziemnej telewizji cyfrowej wynika dodatkowo z kilku podstawowych przesłanek:
1) emisje w cyfrowej telewizji naziemnej realizowane są w tych samych zakresach częstotliwości, które aktualnie wykorzystywane są dla emisji analogowej. Stąd wynika konieczność takiego działania organów rządowych i KRRiT, aby zapewnić płynne - bez zubożenia w jakimkolwiek czasie istniejącej oferty programowej - przejście z techniki analogowej na cyfrową,
2) proces przejścia z nadawania analogowego na cyfrowe będzie dotyczył wszystkich obywateli w Polsce. Niezbędne jest więc zorganizowanie przez rząd kampanii informacyjno-edukacyjnej, która podniesie świadomość obywateli o czekającej ich znaczącej zmianie w sposobie odbioru wszystkich programów telewizyjnych,
3) zastosowanie techniki cyfrowej spowoduje oszczędniejsze wykorzystanie widma częstotliwości radiowych. Częstotliwości, które dostępne będą dla innych usług telekomunikacyjnych po uwzględnieniu istniejących usług telewizji analogowej w formie cyfrowej, stanowić będą tzw. dywidendę cyfrową. Określenie wielkości i przeznaczenia dywidendy cyfrowej jest rolą rządu,
4) proces transformacji analogowo-cyfrowej (tzw. switch-over) jest procesem wieloletnim, a jego długość zależy od wielu czynników. Zadaniem rządu jest - uwzględniając te czynniki - określenie ostatecznego terminu wyłączenia nadawania analogowego (tzw. switch-off),
5) wprowadzenie telewizji cyfrowej jest przedsięwzięciem skali globalnej i procesem nieuchronnym. Polska nie może pozostawać w tyle za innymi państwami, które już rozpoczęły proces cyfryzacji, a niektóre zakończyły (tab. 1).
Regionalna Konferencja Radiokomunikacyjna Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego W celu zapewnienia niezakłóconego odbioru sygnału emitowanego przez stacje radiodyfuzyjne (tj. telewizyjne lub radiofoniczne) konieczne jest zachowanie szczególnej staranności przy doborze częstotliwości nadawania oraz określaniu szeregu innych parametrów technicznych z tym związanych. Z uwagi na warunki propagacji fal radiowych w zakresach częstotliwości przeznaczonych dla radiodyfuzji naziemnej należy uwzględniać oddziaływania ze stosunkowo odległych stacji, co wymusza konieczność dokonywania uzgodnień z innymi krajami.
Aby ułatwić taki proces oraz ujednolicić jego zasady, administracje krajów należących do Europejskiego Obszaru Nadawczego (European Broadcasting Area), obejmującego oprócz Europy również Bliski Wschód i Afrykę Północną podpisały w 1961 r. Porozumienie Sztokholmskie (ST61) konstytuujące tzw. plan dla radiodyfuzji analogowej. Plan taki określał przydziały częstotliwości dla poszczególnych stacji nadawczych, określając jednocześnie procedury jego przyszłych zmian (np. w przypadku uruchamiania nowych stacji). Organizacją koordynującą jest Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU), stanowiący specjalizowaną agendę Organizacji Narodów Zjednoczonych w zakresie telekomunikacji.
7