wykonaniu, o niebanalnej harmonii. Nie bez znaczenia pozostaje możliwość odbioru za pośrednictwem sieci internet rozgłośni radiowych z terytorium całego świata, co pozwala w dużym stopniu doskonalić przeze mnie języki obce”1.
Telewizja w czarnych okularach
Na co niewidomemu telewizor, przecież i tak nie widzi... W kinie ludzie patrzą się jak na kosmitę. Czy tak być powinno? Czy telewizja bądź kino są tylko dla widzących? Nie. Okazuje się, że są metody, by osoba z dysfunkcją wzroku mogła obejrzeć ulubiony program, serial, czy też być na bieżąco z kinowym repertuarem.
Stacje telewizyjne oraz wytwórnie filmowe na całym świecie coraz częściej dostosowują swoje produkcje do potrzeb osób niewidomych. Prym wiodą studia telewizyjne. Jako pierwsi o swych niewidomych telewidzach pomyśleli Amerykanie. Już w 1975 roku wyemitowali dla nich pierwszy program. Obecnie wszystkie znane amerykańskie stacje telewizyjne - publiczne i prywatne - oraz sieci kablowe i satelitarne przygotowują część filmów i programów z wersją dla osób niewidomych. W ślad za Amerykanami poszli Kanadyjczycy, Brytyjczycy i Niemcy2.
W Polsce dla niewidomych telewizja pozostaje tylko w sferze marzeń. Jednak problem ten dostrzegają jedynie osoby bezpośrednio zainteresowane oraz specjaliści.
„Telewizja jest pełna wielu wspaniałych informacji, nie tylko na kanałach informacyjnych. Największym jednak problemem są filmy, gdzie dużą rolę odgrywa obraz. Owszem, wiele można wysnuć z prowadzonych między bohaterami dialogów, jednakże w wielu przypadkach opis zaistniałej sytuacji zwłaszcza dla mnie osoby niewidomej byłby wskazany.” - mówi Łukasz Żelechowski.
W dużo lepszej sytuacji są osoby niesłyszące. Dla nich TVP1, TVP2 oraz niektóre stacje lokalne tłumaczą niektóre filmy i nadają programy w języku migowym oraz w wersji pisanej. Nie jest to dużo, jednak tygodniowo dla niesłyszących jest przygotowanych około 40 programów, co stanowi blisko 7 procent wszystkich audycji3.
Audiodeskrypcja, czyli werbalizacja obrazu filmowego, to „narzędzie”, które pozwala niewidomemu usłyszeć to, czego zobaczyć nie może. Barbara Szymańska - współzałożycielka Fundacji Audiodeskrypcja, mówi: „Audiodeskrypcja jest tak stara, jak stare jest opisywanie przez osoby' widzące świata widzianego, osobom niewidomym”4. Pierwszy telewizyjny program
12
Wywiad z Łukaszem Żelechowskim
Ibidem