8299308517

2. Najważniejsze informacje o technice MIMO

Rozpoczynając rozważania na temat techniki wieloantenowej, należy w pierwszej kolejności przywołać przypadek najprostszy, ale stanowiący pewien specyficzny wariant systemu MIMO, a mianowicie klasyczny system z jedną anteną nadawczą i jedną anteną odbiorczą w powszechnie przyjętej terminologii nazywany systemem SISO (Single Input Single Output). Prosta reprezentacja takiego systemu została przedstawiona na rys.l.

Rys. 1. System SISO.

Jest to oczywiście szczególny system wieloantenowy, w którym liczba anten nadawczych (oznaczonych jako M) i odbiorczych (oznaczonych jako N) wynosi odpowiednio jeden i jeden. W powszechnie przyjętym sposobie notacji, systemy wieloantenowe opisuje się jako „(M, N)”, zatem system z rys. 1 można zapisać jako system (1, 1). Taka właśnie notacja, jak również literowe oznaczenie liczby anten nadawczych i odbiorczych będą konsekwentnie stosowane w dalszym ciągu niniejszej pracy.

Jak wynika z rys. 1, sygnał wejściowy xi emitowany z anteny nadawczej 1 propaguje w łączu bezprzewodowym, w któiym oddziały wuj e na niego kanał radiowy, reprezentowany przez swoją odpowiedź impulsową h (zespolony skalar) jak również addytywny biały szum, ni. W efekcie na wejściu anteny odbiorczej 1 pojawia się sygnał o następującej postaci [1,2]:

yi(l) = x_l(‘)h+n_I(t).    (1)

Jako że w większości współczesnych systemów, odbiornik posiada wiedzę o bieżącym stanie kanału, w oparciu o zależność (1) może on łatwo zdekodować sygnał nadany (o ile stosunek sygnał/szum jest dostatecznie duży).

Kolejnym szczególnym przypadkiem systemu wieloantenowego jest system z jedną anteną nadawczą oraz większą liczbą (w ogólności N) anten odbiorczych, jak na rys. 2.

7