ALKACYMETRIA
Mianowanie roztworu titranta  dokładne ustalanie stężenia titranta z użyciem substancji podstawowej.
Buforem pH i buforem potencjału  roztwór słabego kwasu i słabej soli wykazuje niemal stałe pH nie zmieniające
się przy rozcieńczaniu i dodaniu niewielkiej ilości mocnych kwasów lub zasad.
Amfoter kwasowo-zasadowy  substancje które zachowują się zależnie od środowiska jak kwasy lub jak zasady
Amfoter redoks  substancje które mogą zachowywać się w zależności od warunków jako utleniacze lub reduktory
(Cr, Mn)
Subst. Podst. musi spełniać warunki:
*musi być ściśle określonym indywiduum chemicznym; *najlepiej aby miała wysoką masę cząs.
*musi być łatwa do otrzymania, suszenia, oczyszczenia i przechowywania w czystym stanie;
*nie może być higroskopijna; *powinna być substancją absolutnie czystą;
*jej reakcja z roztworem mianowanym musi przebiegać stechiometrycznie ściśle według równania;
Warunki jakie musi spełniać reakcja wykorzystywana w analizie miareczkowej:
*przebieg reakcji powinien być szybki, przebieg stechiometryczny i zgodny z równaniem,
*titrant nie może reagować z inną substancją obecną w roztworze,
*musi istnieć odpowiedni wskaz
nik umożliwiający odpowiednie zaadsorbowanie końca miareczkowania.
Punkt RÓWN.PR  moment, w którym następuje ilościowe przereagowanie stechiometryczne równoważnych ilości
analitu. PUNKT KOC
C. PK  obserwowany moment końca reakcji. Różnica to błąd miareczkowania
wyznaczanie PK :1) instrumentalne- z użyciem aparatu który mierzy sygnał analit. generowany w momencie
dodawania kolejnych porcji titranta; a) potencjometryczne- na podstawie pomiaru zmian poten. elektrody
wskaz
nikowej w czasie miarecz.; b)konduktometryczne- pomiar zmiany przewodnictwa roztw. miareczkowanego; c)
amperometryczne- pomiar zmiany natężenia prądu płynącego w odpowiednim ukł. elektrod w badanym roztw.; d)
spektrofotometryczne- pomiar zmiany absorbancji roztw.; 2) wizualne- z użyciem wskaz
nika pH;
WSKAy
NIKI Ph  to grupa związków organicznych o charakterze słabych kwasów lub zasad, które reagują z wodą
tworząc sprzężone układy kwas-zasada, przy czym oba człony są inaczej zabarwione.
Dwubarwne  np.oranż metylowy. Oba człony mają różne zabarwienie. Środowisko zasadowe i obojętne  żółty,
kwaśne  czerwony.
Jednobarwne  np. fenoloftaleina. Wykazują zabarwienie w jednym środowisku. Środowisko zasadowe i obojętne -
czerwony, kwaśne  bezbarwna.
MIESZANE  to mieszaniny dwóch odpowiednio dobranych wskaz
ników kwasowo-zasadowych lub w mieszaninie z
obojętnym barwnikiem na którego tle zmiana barwy właściwego wskaz
nika jest bardziej zauważalna, np. oranż
metylowy z błękitem metylowym, pH=3-fioletowy, pH=5-zielony.
UNIWERSALNE  mieszaniny wskaz
ników, które zmieniają barwę stopniowo w szerokim zakresie pH. Są
zaopatrzone w skalę barw odpowiadających określonym wartościom pH.
ELEKTRO
Potencjał formalny elektrody  jest potencjałem elektrody (połówkowej reakcji redoks), gdy analityczne stężenia
wszystkich substancji biorących udział w reakcji są równe 1, gdy wszystkie inne substancje obecne w roztworze
rzeczywistym (mogące wpływać na wartość potencjału, zmieniają siłę jonową, kwasowość) występuje w znanych
stężeniach gdy jest ona mierzona względem NEW.
Potencjał normalny elektrody  opisuje zawsze jej potencjał redukcyjny. Gdy reakcja przebiega spontanicznie jako
proces utleniania, normalny potencjał jest ujemny. Gdy jest dodatni przebiega proces redukcji. Jest miarą siły
napędowej reakcji połówkowej od stanu w którym stężenia substancji biorących udział w reakcji są równe 1 do stanu
równowagi. Zależy od temperatury.
Klucz elektrolityczny  rurka zakończona spiekami szklanymi wypełniona roztworem elektrolitu, umożliwiająca
przepływ ładunku, a uniemożliwiająca przepływ masy pomiędzy roztworami.
Nadnapięcie stężeniowe  różnica pomiędzy teoretycznym napięciem, a rzeczywistym, który musi być przyłożony
dla zapewnienia przepływu prądu o żądanej wartości.
Bufor potencjału utrzymuje stałą wartość potencjału nawet po dodaniu niewielkich ilości utleniacza lub reduktora,
ale zmienia potencjał po rozcieńczeniu.
Ogniwo galwaniczne  jest to układ zbudowany z dwóch półogniw. Warunek jest taki że po połączeniu półogniw
zewnętrznym przewodnikiem w układzie płynie prąd (ponieważ w roztworze zachodzi reakcja red-ox).
Ogniwo elektrolityczne  w tym ogniwie trzeba przyłożyć zewnętrzny prąd aby na półogniwach zaszła reakcja.
REDOKSYMETRIA
Rodzaje miareczkowań redoksometrycznych:
Oksydymetryczne  w metodach tych miareczkuje się mianowanym roztworem titrantu o właściwościach
utleniajÄ…cych, zaliczamy do tych metod: manganometrie, chromianometrie i cerometrie.
Reduktometryczne  w metodach tych miareczkuje się mianowanym roztworem titrantu o właściwościach
redukcyjnych, np.: jodometria.
MASKOWANIE  jonu przeszkadzajÄ…cego  przeprowadzenie jonu w wyniku reakcji kompleksowania z
odpowiednim ligandem w kompleks o odpowiedniej trwałości. Związany w ten sposób jon jest nie zdolny do reakcji
zakłócającej prawidłowy przebieg reakcji w wykrywaniu lub oznaczaniu innego jonu.METALOWSKAy
NIKI  sÄ…
to substancje, które w określonych warunkach miareczkowania tworzą z oznaczanymi kationami metalu barwny
kompleks o warunkowej stałej trwałości kompleksu  oznaczanego kationu metalu z ligandem. Metalowskaz
niki
powinny spełniać nast. Warunki: - dla uzyskania prawidłowego wskaz
nika punktu równoważnikowego PR
wykładniki warunkowej stałej trwałości kompleksu M-EDTA powinny się różnić nie mniej niż 4 rzędy wielkości; -
barwa wolnego wskaz
nika i kompleksu wskaz
nika z oznaczonym kationem metalu również musi wyraz
nie się różnić:
M-Ind + EDTA=M-EDTA + Ind; - reakcja powinna być specyficzna lub selektywna dla oznaczanego kationu; -
wpływ czynników ubocznych na reakcję kation metalu  indykator powinien być możliwie jak najmniejszy; - reakcja
wskaz
nika z jonem metalu powinna zachodzić natychmiast.
WSKAy
NIKI REDOKS  są to substancje, za pomocą których można określić potencjał utleniająco-redukujący
badanego środowiska. Są to związki organiczne zdolne do odwracalnej reakcji redoks, charakteryzujące się równą
barwą postaci utlenionej i postaci zredukowanej. Większość z nich jest bezbarwna w formie zredukowanej i barwna
w utlenione. Jak każdy układ redoks mają one określony potencjał standardowy, po osiągnięciu którego następuje
zmiana barwy, np.difenyloamina  zredukowana-bezbarwna, - utleniona-granatowa.
KOMPLEKSOMETRIA
EDTA  kawas etylenodiaminotetraoctowy. Azot i tlen do kompleksu.
Para jonowa  kompleksy asocjacyjne powstające z udziałem dwóch jonów (najczęściej kompleksowych) o
przeciwnych ładunkach (na zasadzie oddziaływań elektrostatycznych).
Kompleks wielordzeniowy  kompleks zawierający więcej niż jeden jon centralny; powstaje gdy ligand
wielokleszczowy wiąże się więcej niż jednym jonem metalu.
Kompleks chelatowy  obojętne pierścieniowe kompleksy powstające z udziałem ligandów, w których występują
przynajmniej 2 atomy donorowe zdolne do utworzenia wiązań (ze względów sterycznych) z jonem centralnym
Chelat wewnętrzny  obojętne pierścieniowe kompleksy powstające z udziałem ligandów, w których występują
przynajmniej 2 atomy donorowe zdolne do utworzenia wiązań (ze względów sterycznych) z jonem centralnym.
Ligand  odczynnik kompleksotwórczy, donor pary elektronowej, łączy się z jonem centralnym, może być
elektroujemny lub obojętny.
Warunkowa stała trwałości kompleksu to stała równowagi jonu centralnego M z ligandem L w wyniku której
[MeL]
KMeL =ð
[Me][L]
tworzy się kompleks ML. Me+L=MeL i [Me] jest to stężenie metalu w roztworze we wszystkich
postaciach z wyjÄ…tkiem kompleksu MeL.
Kompleksy labilne  wymiana ligandów zachodzi szybko. Interne  kompleksy tworzą się powoli i powoli ulegaja
rozkładowi. Warunki rozpuszczalności w wodzie: występuje ładunek, grupy polarne, tlen jako atom donorowy.
Rodzaje miareczkowań kompleksometrycznych:
Miareczkowanie bezpośrednie  gdy tworzy się trwały labilny kompleks.
Miareczkowanie odwrotne  gdy kompleksy są trwałe ale tworzą się powoli, do roztworu dodawany jest nadmiar
odczynnika, który jest miareczkowany po odpowiednim czasie, za pomocą roztworu EDTA, tworzącego labilny
kompleks z EDTA.
Miareczkowanie przez podstawienie  gdy występują problemy z doborem wskaz
nika; do roztworu oznaczanego
metalu dodaje się kompleksu Mg=EDTA (słabego); wyparty magnez jest miareczkowany za pomocą czerni
eriochromowej T,
Miareczkowanie pośrednie  gdy substancje nie reagują ze sobą bezpośrednio; polega na dodaniu trzeciej substancji,
która reaguje stechiometrycznie i ilościowo z oznaczanym składnikiem, tworzy nowy związek, reagujący następnie
szybko i stechiometrycznie z titrantem.
OSADY WA
AŚC. OSADÓW 
*osad musi być trudno rozpuszczalny w H2O; *jego rozpuszczalność nie powinna przekraczać 10-5mol/l
*ilość składnika pozostającego w roztworze po oddzieleniu osadu nie może przekraczać 0,1-0,2 mg/l;
*rozp trudno rozpuszczalnych związków obniża się stosując odpowiedni nadmiar odczynnika wytrącającego;
*osad musi mieć stały, ściśle określony skład chemiczny;
*osad powinien mieć postać umożliwiającą szybkie i łatwe sączenie i przemycie;
*postać osadu powinna także sprzyjać zanieczyszczaniu składnikami roztworu macierzystego.
Strącanie, postrącanie i współ-strącanie  strącanie to wydzielanie z roztworu składników w postaci osadów;
postrÄ…canie polega na strÄ…caniu siÄ™ na powierzchni strÄ…conego osadu, osadu innego jonu.
Peptyzacja i koagulacja  peptyzacja jest to przemiana żelu w zol, koagulacja odwrotnie
Koagulacji sprzyja: podwyższenie temperatury, zmiana pH, wprowadzenie zolu o odmiennym znaku, dodanie
mocnego elektrolitu.
Zarodkowanie i wzrost kryształów  zarodkowanie jest to proces w efekcie którego spotyka się minimalna liczba
atomów, jonów lub cząsteczek tworząc stabilną mikro cząsteczkę ciała stałego przy przewodnim zarodkowaniu
tworzy się wiele agregatów o małych rozmiarach przy mechanicznym wzroście kryształów  agregatów jest mniej
lecz większych rozmiarów, zatem przy zarodkowaniu (Q-S) jest duże i powstaje osad koloidalny, przy wzroście
kryształów (Q-S) jest małe i powstaje osad krystaliczny.
Osad krystaliczny  o budowie krystalicznej, uporządkowanej, strąca się go z roztworów rozcieńczonych, po
ogrzaniu roztworu dodaje się odczynnika strącajacego powoli i miesza; osad sączy się po pewnym czasie, wyróżnia
siÄ™ osady drobno- i grubo-krystaliczne.
Osad koloidalny  o budowie nieuporządkowanej zewnętrznie, cząsteczki trudno rozpuszczalnej substancji łączą się
w zespoły (aglomeraty), są obdarzone jednoimiennym ładunkiem elektrycznym, które odpychając się wzajemnie
tworzą zol, pod wpływem elektrolitu ładunki zostają zobojętnione i następuje koagulacja zolu, jeśli osad jest
przemywany wodą może nastąpić peptyzacja; strąca się ze stężonych roztworów w obecności elektrolitów, sączy się
bezpośrednio po strącaniu.
Koloidowi sprzyja duże stężenie, temperatura, obecność elektrolitu i bezpośrednie sączenie. Krystalicznemu
rozcieńczenie, sączy po zestarzeniu się osadu.
Okluzja  zanieczyszcza osad, rodzaj współ-strącania, w którym obce jony z warstwy podwójnej są zatrzymywane w
trakcie szybkiego wzrostu kryształu; mechaniczne zatrzymywanie przez szybko rosnące kryształy.
Tworzenie kryształów mieszanych  rodzaj współ-strącania, w którym jon zanieczyszczający zastępuje jeden z
jonów osadu w sieci krystalicznej (występować może gdy jon zastępujący i zastępowany mają taki sam ładunek a ich
rozmiary nie różnią się nie więcej niż o 5%.
Specyficzny odczynnik strącający  odczynnik który w określonych warunkach reaguje tylko z jednym
pierwiastkiem.
Selektywny odczynnik strącający  odczynnik który w optymalnych warunkach reaguje z niewielką ilością
pierwiastków. Ten sam odczynnik strącający może być specyficzny, selektywny lub grupowy.
Iloczyn rozpuszczalności  jest to iloczyn stężenia tej substancji w roztworze pozostającym w równowadze z
osadem.
Proszę scharakteryzować rodzaje oznaczeń wagowych.
StrÄ…canie  strÄ…canie osadu, starzenie lub koagulacja osadu, sÄ…czenie osadu, przemywanie osadu, doprowadzenie
osadu do stałej masy poprzez suszenie lub prażenie, obliczenie wyniku.
Lotność  oparte na rozkładzie analizowanej substancji, z wydzieleniem lotnych produktów. Bezpośrednie pomiary
masy uwolnionej wody, dwutlenku węgla. Pośrednie pomiary straty masy po ulotnieniu części badanej próbki.
Elektrograwimetryczne  polegają na wydzieleniu oznaczanego składnika w postaci metalu na katodzie i obliczenia
przyrostu masy katody.
PK w analizie straceniowej: potencjometrycznie/amperometrycznie/chemicznie ( z uzyciem wskaz
ników takich jak
jony chromianowe w Mohrzeczy jony żelaza w Volhardzie)/ wskazdnik adsorpcyjne Fajansa
Etapy oznaczeń stąceniowych: strącanie osadu, starzenie lub koagulacja, sączenie, przemywanie, stała masa
CHROMATOGRAFIA
Dyfuzja Wirowa  wynika z występowania wielu możliwych torów  strumienia fazy ruchomej pomiędzy
drobinami fazy stałej wypełniającej kolumnę i dyfuzji substancji pomiędzy tymi torami, a także dyfuzji do
 martwych  statycznych mikro-objętości fazy ruchomej immobilizowanych w porach wypełnienia.
Dyfuzja podłużna  dyfuzja liniowa wzdłuż osi kolumny, poszerza pasmo docierające do detektora, na skutek
migracji dyfuzyjnej cząstek od punktu o największym stężeniu substancji rozdzielanej, do jego czoła i części
kończącej.
Poszerzenie pasm  wynika ze statystycznego charakteru sumarycznego sygnału (piku chromatograficznego)
odzwierciedlajÄ…cego zachowanie wszystkich czÄ…stek rozdzielanych substancji w niezunifikowanych warunkach
(różna wielkość cząsteczek wypełnienia kolumny, różna grubość filmu ciekłej fazy stacjonarnej, różne wielkości
porów stałej fazy stacjonarnej, różne upakowanie) determinujących różny czas przebywania cząstek w fazie
ruchomej.
Faza stacjonarna  jest stabilnie usytuowana w kolumnie lub na powieżchni polarnej (bibuła, płytka szklana).
Faza ruchoma  jest to faza która niosąc substancje rozdzielane przesuwa się nad lub poprzez fazę stacjonarną.
Nośnik  substancja strącająca się z roztworu w identycznych warunkach jak związek wydzielany i dodawany do
roztworu w celu ilościowego strącania jego śladowych ilości.
Czas retencji  czas pomiędzy wstrzyknięciem próbki na czoło kolumny a zarejestrowaniem substancji prze
detektor. Współczynnik retencji  k=K*VS/VR=(tr-tm)/tm ; VS objętość fazy stacjonarnej, VR objętość fazy ruchomej,
optymalne rozdzielenie zapewnia 5>k>1
Współczynnik selektywności  jest to stosunek współczynników retencji.
Stała podziału  opisuje stan równowagi reakcji A(wod)=A(org) P=[A]o/[A]w przy czym [A]o i [A]w oznaczają
stężenia danego składnika w rozpuszczalniku organicznym i w roztworze wodnym. Prawo podziału jest słuszne, a
stała podziału ma wartość niezmienną tylko wtedy gdy rozpuszczona substancja znajduje się w obydwu fazach w
takiej samej postaci.
åðCO
D =ð
åðCW
Współczynnik podziału  do ekstrakcji (wielkość uwzględniająca wpływ zachodzących reakcji
chemicznych substancji w obu fazach, stanowi stosunek sumy stężeń wszystkich form substancji w fazie organicznej
do sumy stężeń w fazie wodnej) lub do chromatografii K = Cs/Cr (stosunek stężenia substancji w fazie stacjonarnej
do stężenia substancji w fazie ruchomej.
Chromatografia jest metodą, w której składniki mieszaniny są rozdzielane dzięki różnej szybkości, z którą są
przenoszone przez fazę stacjonarną za pomocą strumienia fazy ruchomej (gazowej lub ciekłej). dzieli się na:
KolumnowÄ… (faza stacjonarna umieszczona w wÄ…skiej rurce)
Planarną (faza stacjonarna umieszczona na płaskiej powierzchni lub w porach np. bibuły)
Metody rozdzielania:Elucja (wymywanie) jest procesem, w którym rozdzielane substancje migrują wraz z fazą
ruchomą przez (lub nad) fazę stacjonarną Eluent  rozpuczalnik, w którym rozdzielana mieszanina jest przenoszona
przez fazę stacjonarną Chromatogram  wykres funkcji obrazującej zmiany wartości sygnału detektora
proporcjonalnego do stężenia substancji od czasu elucji
Wielkości opisujące efektywnośc rozdzielania substancji:
Zmienność parametrów poprawiająca sprawność, Średnica cząstek fazy stacjonarnej; Srednica kolumny;
Temperatura; Grubosć filmu fazy stacjonarnej głównie z LC
DETEKTORY w chromatografii gazowej
iedalny detektor: właściwości stabilność i powtarzalność, liniowa opowiedz w szerokim zakresie stężeń (kilka
rzędów,), temperatura pracy w zakresie do ok.400 st cel, szybka odpowiedz w stosunku do przepływu fazy ruchomej,
wiarygodność i prostota, identyczny charakter odpowiedzi dla substancji różniących się chemicznie, nieniszczący
tryb pracy, odpowiednia czułość (10 ^- 8  10 ^- 15 g/s)
Detektory: płomieniowo-jonizacyjny(jonizacja substancji w płomieniu i pomiar natężenia prądu jonowego,),
katarometr, cieplno-przewodnosciowy (pomiar oporności  zaleznej od temperatury  czujnika wrażliwego na
zmiany przewodnictwa gazu wypływającego z kolumny), termojonowy (czuły na substancje zaweirajace N lub P,
jony zaweirajace te atomy tworza się w plazmie generowanej wokół ogrzewanego elementu z krzemianu rubidu),
detektor wychwytu elektronow (czuly na związki fluorowcoorganiczne, które odbieraja elektrony od jonow gazu
nosnego powstających wewnątrz elektrody pokrytej materialem promieniotwórczym)
Chromatografia cieczowa  detektory : refraktometryczny, przewodnosciowy, fluorymetryczny, UV-Vis,
amperometryczny spektrometryczne (absorpcja atomowa, emisja atomowa, fluorescencja atomowa, spektrometria
mas)
EKSTRAKCJA
układy ekstrakcyjne:
Obojętne: (niejonowe cząsteczki kowalencyjne i chelaty wewnętrzne) te substancje są ekstrahowalne przez
organiczne rozpuszczalniki niepolarne (toluen, benzen, czterochlorek węgla).
Jonowo-asocjacyjne: pary jonowe, chalogenkowe metalokwasy, heteropolikwasy i solwatowane sole; substancje te sÄ…
ekstrahowalne polarnymi rozpuszczalnikami organicznymi jak: etery, ketony, estry, alkohole wyższych rzędów.
EKSTRAKCJA SELEKTYWNA  warunkiem rozdzielania dwóch metali tworzących kompleks z tym samym
odczynnikiem jest znaczna różnica współczynników podziału (D) w wybranych warunkach procesu ekstrakcyjnego.
Jeśli w wyniku jednej ekstrakcji nie uzyskuje się dostatecznego rozdzielenia proces powtarza się reekstrahując metale
do fazy wodnej i ponownie przeprowadzając ekstrakcje; - jeżeli różnica współczynników podziału (D) nie wystarcza
do rozdzielenia metali korzysta się z reakcji maskowania wiążąc jeden ze składników w nieekstrahujący się kompleks
z danymi odczynnikiem maskującym; - zastosowanie selektywnie działającego odczynnika i dobór warunków
przeprowadzenia reakcji chemicznej i procesu ekstrakcji; - wykorzystuje się różną kinetykę ekstrakcji
poszczególnych pierwiastków.
EKSTRAKCJA  proces przeprowadzania subst rozpuszczonej w jednej fazie ciekłej do drugiej fazy ciekłej, nie
mieszającej się z pierwszą fazą ciekłą, jest zwykle w analitycznych metodach rozdzielania roztwór wodny, drugą 
rozpuszczalnik organiczny, nie mieszający się w znaczniejszym stopniu z woda. Ekstrakcją jest też ługowanie,
rozpuszczanie określonego składnika z próbki stałej. Proces taki nazywa się ekstrakcją typu ciecz-ciało stałe.
CIEKAWE PYTANIA
Dlaczego roztwór jodu stosowany w jodometrycznych miareczkowaniach przygotowuje się przez
rozpuszczenie I2 w stężony roztworze jodku potasu?
Ponieważ I2 jest substancją lotną a w roztworze z I- powstaje I3- którego można ustalić stałe miano, które pozostaje
niezmienne w czasie&
Dlaczego podczas działania elektrody wodorowej przemywa się elektrodę platynową strumieniem wodoru?
Platyna nie bierze bezpośredniego udziału w reakcji elektrodowej, a pokryta czernią platynową nasyconym wodorem
zachowuje się jakby była elektrodą wodorową z samego wodoru. H2=2H++2e
Dlaczego typowe wskaz
niki kwasowo-zasadowe zmieniajÄ… swe zabarwienie w zakresie pH obejmujÄ…cym 2
jednostki?
Zmiana wskaz
nika dwubarwnego zaczyna być widoczna, gdy 10% wskaz
nika przejdzie w postać inaczej zabarwioną.
Obserwuje się wtedy barwę mieszaną. Barwę mieszaną rozróżnia się jeszcze prze około 10% nie zmienionego
wskaz
nika. Zmiana barwy przebiega zatem w przedziale wartości stosunku [InH]/[In-] od około 10:1 do 1:10 na
podstawie wzoru pH=pKIn log[InH][In-], zakres zmiany barwy wskaz
nika dwubarwnego wynosi pH=pKInÄ…1
Dlaczego w miareczkowaniu redoksometrycznym w charakterze titrantów częściej używa się roztworów
utleniaczy niż reduktorów?
Ponieważ reduktory reagują z tlenem zawartym w powietrzu&
Na powierzchni roztworu nadmanganianu(VII) potasu pozostawionego przez kilka godzin w biurecie pojawia
się brunatny osad. Proszę napisać równanie reakcji tworzenia się tego osadu.
(((+3e + MnO4- + 2H2O -> MnO2 + 4OH-
H2O  2e -> 2H+ + ½ O2)))
2MnO4- => 2MnO2 + O2- + 3/2 O2 + H2O + O2- => 2OH- E: 2KMnO4 + H2O -> 2MnO2 + 3/2 O2 + 2 KOH
Warder
najpierw fenoloftaleina całą zasadę i połowę weglanu. Potem wobec oranżu pozostały wodorowęglan.
Tiosiarczan sodu + kwas solny => kwas siarkowy IV + siarka + 2NaCl