8941511459

świata, jeżeli to tylko możliwe. Do udzielania wiadomości w tej dziedzinie nie ma przeszkody żadnej prócz tej, jaką jest niezrozumienie ze strony osoby odbierającej dane wiadomości. W każdym razie wyższe tajemnice nie nadają się do tego, aby być tematem swobodnych rozmów. Nikomu jednak nie "zabrania się" mówić o nich, gdy osiągnął odpowiedni stopień rozwoju. Nikt inny nie przyjmuje w związku z tym żadnej "przysięgi". Wszystko bierze on sam na własną odpowiedzialność, musi sam znaleźć w sobie rozstrzygnięcie, jak ma w danych warunkach postąpić. "Przysięga" zaś nie znaczy nic innego jak to, że został on uznany za zdolnego do ponoszenia takiej odpowiedzialności" (C 117).

Teraz rozumiesz na czym polegają te przysięgi i te "tajemnice" w szkołach tajemnych. Nie oczekuj więc, że przed kimkolwiek będziesz kiedykolwiek składał jakieś przysięgi lub ślubowania. Podobnie jest z twoim zobowiązaniem przy wstąpieniu do "terminu" jako "uczeń tajemny". Nie zobowiązujesz się do niczego przed nikim innym jak jedynie przed samym sobą. Jeżeli to zobowiązanie będzie dla ciebie mniej ważne i mniej święte niż złożone wobec innej osoby, to jeszcze nie dorosłeś do ścieżki. Zrozumiesz teraz jaśniej to, co o tym zobowiązaniu pisze Bławatska:

"Jeżeli człowiek dojrzały do oświecenia, pragnie być przyjęty przez Mistrza na czeladnika, musi mieć w pamięci umowę z Mistrzem, zawartą czy to milcząco, czy formalnie, nie może zapominać nigdy, że zobowiązanie to jest święte. Idzie tu o siedmioletni okres próby.

Jeżeli przez ten czas uczeń będzie mimo wszelkiej pokusy wierny Mistrzowi..., to może zostać wtajemniczony i odtąd już obcować bezpośrednio ze swym Guru. Zależy to od uznania Mistrza, czy w okresie próby czeladnik, mimo swych błędów i grzechów, ma otrzymywać znaki lub wskazówki. Guru znając przyczyny i motywy, popychające do grzechu kandydata, jest wyłącznie uprawniony do osądzania czy ma zachęcać przyszłego czeladnika. Zatem, warunkiem pierwszym i nieodzownym jest, aby uczeń przez okres próby pozostał oddany i wierny Mistrzowi... Im częściej przerywa się związek magnetyczny między nimi dwoma, tym trudniej nawiązać go ponownie. Nie można zatem żądać od Mistrzów, aby swe siły marnowali na nawiązywanie łączności z kimś u kogo przewidują przyszłe koleje jego życia i to, że w końcu ostatecznie odpadnie. Jakże wielu jest takich, którzy już z góry oczekują dowodów wyróżnienia bez spełnienia tych żądań i czynią z tego zarzut Mistrzom, zamiast uznać błędy własne! Przerywają po dziesięć razy na rok związek i chcą, aby on się znów naprawiał. Do tych to, co są niezadowoleni, chociaż nikt niczego im nie obiecywał, chciałabym rzec: Czy wypełnialiście swe obowiązki i przyrzeczenia? Czy wy, co Mistrzów, owe wcielenia miłosierdzia, cierpliwości i miłości, obwiniacie o to, że was niedostatecznie forytowali - czy prowadziliście życie święte i wypełnialiście nałożone na siebie warunki? Kto z czystym sercem i sumieniem może powiedzieć, że nie popełnił nigdy błędu poważnego, nie powątpiewał nigdy w mądrość Mistrza, w swej niecierpliwości zdobycia sił tajemnych nie szukał nigdy obcych wskazówek, nie uchybił nigdy swym obowiązkom ani myślami, ani postępkami, ten jedynie mógłby obwiniać drugich, nie siebie... Bez wątpienia wielu jest powołanych, ale mało wybranych; niewielu tylko ma cierpliwość wytrwania aż do końca, innym bowiem nie w smak jest prosta wytrwałość i jednolitość celu" (B 962).

Z tych gorzkich słów Bławatskiej-czeladnika [Helena P. Bławatska (1831-1891) córka pochodzącego z Niemiec rosyjskiego pułkownika hr. Hahn-Rottensterna, w 1848 r. wyszła za mąż za gen. Bławatskiego, z którym rozstała się po 3 latach. Przez 12 lat podróżowała po Europie, Ameryce, Egipcie i Indiach. W 1870 r. założyła w Kairze Towarzystwo Teozoficzne, przeniesione później do Stanów Zjednoczonych, wreszcie do Indii do m. Adjar k. Madrasu. Autorka fundamentalnych dzieł ezoterycznych: "Izys odsłonięta" (1877) i "Nauka tajemna" (1 888), które napisała w Niemczech, Dzieła te obejmują kosmogonię, prehistorię, zasady etyki, psychologie, eschatologię oraz wiele przedmiotów pokrewnych. Rozwinięciem "Doktryny tajemnej" jest dzieło Alice Bailey (1880-1949) pt. "A Treatise on Cosmic Fire" - "Traktat o Ogniu Kosmicznym" - przyp. red ] nauczyć się możesz bardzo wiele. Zwróciła je do tych, którzy, nie dorósłszy jeszcze do ścieżki, uważali się w swej zarozumiałości za uprawnionych do próby na czeladników. Zapamiętaj to sobie, bo zdarzać się może nieraz, że przez długie