8748916624

najwyżej w kilkuset z nich; obiektywnie trzeba więc stwierdzić, że tablica wyliczająca języki dokumentów nie musi osiągać takich rozmiarów, jakie powinien mieć schemat prezentujący języki jako przedmioty badań.

Uwagi do P-noty 88-7 nadeszły od czterech komitetów krajowych ds UKD (działających w Austrii, Danii, na Węgrzech i w Wielkiej Brytanii) oraz od dwóch opiniodawców indywidualnych. Niemal wszyscy autorzy uwag wypowiedzieli się za utrzymaniem równoległości pomiędzy schematem języków jako obiektów badań a pozostałymi trzema fragmentami UKD wyrażającymi aspekty związane z językiem. Komitet brytyjski postulował przyjęcie nowej klasyfikacji języków; na jej rzecz wypowiedział się także komitet węgierski, ale pod warunkiem utrzymania równoległości, natomiast komitety działające w Austrii i w Danii zajęły stanowisko konserwatywne, preferując rewizję in situ istniejącego działu 80.

Uwagi do P-noty 88-7 rozpatrzono w styczniu 1989 r. na posiedzeniu Komitetu ds. Propozycji w zakresie UKD, działającego w ramach FID. Komitet ten wyraził pogląd, że przyszłe rozwiązanie powinno być oparte na nowej klasyfikacji języków, ale jednocześnie należy zachować maksymalną równoległość poszczególnych części UKD wyrażających problematykę związaną z językami. Posiedzenie przewodniczących Koordynacyjnych Komitetów Rewizyjnych (CRC)¹, które odbyło się w marcu 1989 r., postanowiło, że w związku z otrzymanymi uwagami P-nota P 88-7 zostanie wycofana i będzie opracowana nowa P-nota, zachowująca równoległość pomiędzy nowym schematem klasyfikacji języków a poddziałami wspólnymi języka. Postanowiono także, że projekt nowego schematu dla językoznawstwa jako nauki zostanie dokładnie zrewidowany w świetle otrzymanych uwag krytycznych.

Opracowanie nowego projektu rewizji, uwzględniającego stanowisko Komitetu ds Propozycji oraz posiedzenia przewodniczących CRC, powierzono Instytutowi Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej (IINTE) w Warszawie. Projekt obejmujący wszystkie cztery fragmenty UKD wyrażające aspekty związane z językami i ustanawiający między nimi równoległość na podstawie nowej klasyfikacji języków został opracowany przez Bożennę Klagę i autora niniejszego artykułu. Projekt przesłano do FID w grudniu 1991 r. Jego przesłanie zbiegło się w czasie ze zmianą statusu i systemu zarządzania UKD. Z dniem 1 stycznia 1992 r. FID przekazał bowiem prawo własności intelektualnej do UKD oraz pełną odpowiedzialność za tę klasyfikację nowo utworzonemu Konsorcjum ds. UKD, które ma sześciu członków — założycieli; oprócz FID są nimi wydawcy UKD z pięciu krajów (Belgia, Hiszpania, Holandia, Japonia, Wielka Brytania)[12].

Opracowany w IINTE ostateczny projekt rewizji został z pewnymi zmianami opublikowany w roczniku Extensions and Corrections to the UDC seria 14 nr 3. Numer ten został „wydany przez FID dla Konsorcjum ds UKD' we wrześniu 1992 r. Tym samym dobiegła końca rewizja UKD w zakresie wszystkich fragmentów tej klasyfikacji wyrażających aspekty związane z językami, a proponowane zmiany stały się obowiązującą częścią tablic UKD.

28

1

W 1986 r. wprowadzono nową strukturę zarządzania UKD. Centralny Komitet Klasyfikacji FID/CCC zastąpiono Radą Zarządzającą ds UKD (UDC Management Board — UMB), której podlegały cztery tzw. Koordynacyjne Komitety Rewizyjne (Coordinating Revision Committee — CRC), które koordynowały działalność specjalistycznych komitetów rewizyjnych FID/C i zarządzały rewizją UKD w obrębie wydzielonych grup działów UKD, odpowiadających dużym kompleksom nauk i dziedzin działalności Później liczba CRC wzrosła do pięciu. Strategiczne problemy związane z rewizją UKD jako całości rozpatrywano na posiedzeniach przewodniczących CRC. Ten system zarządzania UKD istniał do końca 1991 r. [10],