8748916625

Rewizja UKD w dziedzinie języków, językoznawstwa i literatury pięknej trwała w sumie około 17 lat. Tak długi okres przygotowywania i zatwierdzania projektu rewizji nie był jednak czymś wyjątkowym w dziejach działalności FID związanej z aktualizacją UKD. Demokratyczna i zdecentralizowana procedura rewizji UKD, obowiązująca do końca 1991 r. (tj. do momentu utworzenia Konsorcjum ds. UKD), umożliwiała udział w nowelizacji UKD w zasadzie każdemu użytkownikowi tej klasyfikacji, często powodowała jednak nadmierne wydłużanie się czasu przeprowadzania rewizji.

OBECNY STAN UKD W ZAKRESIE

WYRAŻANIA ASPEKTÓW JĘZYKOWYCH

Wzorcem rozbudowy UKD w zakresie dotyczącym aspektów językowych jest nadal tablica Ic, zawartość jej uległa jednak prawie całkowitej zmianie. Ze starej (obowiązującej do 1992 r.) wersji zachowano zaledwie pięć symboli, przy czym odpowiedniki słowne niektórych z nich zmodyfikowano. Są to symbole:

=00    Wielojęzyczność. Poliglotyzm

=02    Oryginały lub ich adaptacje (nietłumaczone)

=021    Wersje oryginalne (nieadaptowane, nieredagowane)

=025    Adaptacje, przeróbki redakcyjne, wersje poprawione

=03    Dokumenty tłumaczone. Tłumaczenia

Ponieważ poprzednia wersja tablicy Ic zawierała (łącznie z przykładami) 948 symboli¹⁰, to można przyjąć, że zawartość tablicy Ic zmieniła się Gęśli chodzi o symbole) w 99,5%. Na miejsce 943 symboli skreślonych wprowadzono 1360 nowych symboli, a zatem objętość tablicy wzrosła o ok. 44,2%.

Na początku nowej tablicy Ic umieszczono poddziały analityczne =....'0, wyrażające fazy rozwojowe języka; analogiczne poddziały wprowadzono w działach 81 i 82. Po poddziałach z apostrofem następują wymienione wyżej symbole od =00 do =03, przejęte z poprzedniej wersji tablicy. Pozostałą część tablicy Ic, obejmującą ponad 99% jej zawartości, przeznaczono dla poszczególnych języków naturalnych i sztucznych, którym przydzielono symbole =1/=9 przy czym sektory znaków =1/=8 wyrażają klasyfikację genetyczną języków naturalnych świata, a ostatni sektor =9 przeznaczono dla języków sztucznych. Przezwyciężono swoisty europocentryzm, cechujący poprzednią wersję tablicy Ic.; polegał on na przeznaczeniu sektorów =2/=8 (a więc 87,5% zapasu potencjalnych symboli przydzielonych językom świata) dla „ważniejszych" języków indoeuropejskich, używanych (obecnie lub w przeszłości) w Europie, tj. dla języków germańskich, romańskich, tzw. klasycznych (obejmujących łacinę i inne języki italskie oraz grekę wraz z językiem nowogreckim) i bałto-słowiań-skich, podczas gdy pozostałe języki indoeuropejskie (m.in. indoirańskie i celtyckie) oraz wszystkie nieindoeuropejskie języki świata miały przydzielony jeden sektor =9, obejmujący zaledwie 12,5% zapasu potencjalnych symboli przeznaczonych dla poszczególnych języków naturalnych i ich grup. Obecnie wszystkie języki indoeuropejskie, włącznie z tymi, których symbole rozpoczynały się

¹⁰ Podstawą obliczenia symboli zawartych w wersji tablicy Ic, która obowiązywała do 1992 r., byt zeszyt poświęcony poddziałom pomocniczym w ramach drugiego wydania pełnego UKD w języku polskim [13).

29