9157474540

mogła otrzymać męża noszącego ją na rękach, ponieważ wtedy zaczęłaby się przywiązywać do pychy i rodziny. Ratunek dla duszy przyszedł w postaci męża poniżającego i obrażającego oraz burzącego stabilność w rodzinie. Aby nastąpiło oczyszczenie powinna doznawać upokorzenia swojej mądrości, pychy i losu. Godne i bogate życie z czasem się zmieniło. Wraz z pojawiającymi się przez lata zmianami zaczęła odczuwać brak własnych pieniędzy, docenienia i bezwarunkowej miłości. W pewnym momencie zaczyna również wewnętrznie osądzać i obrażać się na męża, a to przywiązuje ją i dzieci do zdolności. Obraża się również z powodu pieniędzy, a to powoduje przylgnięcie jej duszy do pieniędzy. Ponadto obraża się z powodu doświadczonych nieprzyjemności życiowych i w efekcie przywiązuje się do ziemskiej pomyślności. Jeśli nie obrażałaby się i pogodziła się w duszy z zaistniałą sytuacją, oczyściłaby swoją duszę. Lecz poprzez pogardę osądzanie i nienawiść jeszcze mocniej przylgnęła do mądrości i pomyślnego losu. Więc jeśli nie potrafi się ona powstrzymać od pogardy, dusza będzie się oczyszczać poprzez upokorzenie. Mąż obrażając ją i poniżając, oczyszcza duszę jej i dzieci z przywiązania do pychy i pomyślnego losu. Jednak w pewnym momencie kobieta ta doświadcza zrozumienia i akceptacji zaistniałej sytaucji. Tego co przyniosło jej życie. Przez to umożliwia swój rozwój duchowy. Wybaczenie i zrozumienie zaczyna się odzwierciedlać w jej życiu. Odmienia się jej los, który przynosi jej własne pieniądze i spełnienie zawodowe. Jeśli podążałaby dalej przez życie bez akceptacji i zrozumienia narastałaby w niej agresja. Najpierw pojawiłaby się nienawiść i osądzanie ludzi, a potem nienawiść do siebie. Nienawiść do siebie, przygnębienie, depresję i niechęć do życia mogłaby wtedy podświadomie przekazać córkom.

Poddajmy analizie kolejną osobę w rodzinie - starszego syna. Wraz z wiekiem zaczyna być u niego dostrzegalne coraz bardziej przywiązanie do pieniędzy i pomyślnego losu. Narasta obwinianie ludzi i świata o brak szczęścia. Starszy syn ma wielką pychę oraz przywiązanie do mądrości, dobrobytu i rodziny. Z tego powodu znajdzie się w sytuacjach ośmieszających go lub w takich, w których będzie niezasłużenie znieważany i poniżany. Pojawią się ludzie, którzy będą go oszukiwać i w ten sposób oczyszcząjego przywiązanie do mądrości. Życie przyniesie mu mnóstwo nieprzyjemności, by oczyścić go z przywiązania do pomyślnego losu. Może to trwać długie lata. Może też zostać oczyszczony poprzez partnerkę, która będzie go upokarzać, kłócić się i mówić np: „Jesteś głupi, nic w życiu nie osiągniesz. Jeśli nie będzie jej osądzać, to w ciągu kilku sekund osiągnie tyle samo, ile przez lata znoszenia męczarni i nieprzyjemności. Im silniejszy jest ból duchowy, tym większe są szanse na oczyszczenie duszy. Z czasem przyczynę swoich niepowodzeń zaczyna dostrzegać w braku zdolności. Zaczyna zazdrościć innym zdolności i szczęścia w życiu. Zazdrość o zdolności innych również wzmacnia jego pychę. Uratować jego zdrowie i życie można tylko przez zniewagę, upokorzenia i obrazy doznawane od innych ludzi. Przy czym im silniejsza obraza, tym większe szanse na oczyszczenie. On jednak nie rozumie tego, przez co narasta w nim coraz większa agresja wobec innych ludzi.

Zobaczmy teraz jak przedstawia się sytuacja młodszej córki. Córka nie chce się uczyć i powtarza klasę. Ojciec osądza córkę i obraża się na nią. Być może córka ma duże zdolności, które ujawnią się później, lecz jeśli dusza przylgnie do nich i przepełni się pychą, jej los będzie się pogarszał. Przepełniony pychą człowiek zawsze jest drażliwy i łatwo się obraża. Córka ma naście lat i już następuje poniżanie jej zdolności i pychy poprzez złe wyniki w nauce i pozostanie na drugi rok. Autorem pychy i przylgnięcia do zdolności jest jej ojciec. Gardził leniwymi i niezdolnymi ludźmi oraz odczuwał złość, gdy coś nie wychodziło. Im silniej obrażał się i osądzał, tym bardziej przywiązuje się do zdolności i wzmacnia pychę, a u córki przejawia się to jeszcze mocniej. Powinna się więc jeszcze gorzej uczyć i doznawać upokorzeń w życiu osobistym. Ojciec obrażając się i osądzając jeszcze bardziej wzmacnia w niej niedoskonałości i pogarszanie losu. Jeśli nie będzie osądzał dzieci, pomoże sobie i dzieciom. Dziewczyna wychowując się w wykształconej i kulturalnej rodzinie oraz mając dostęp do literatury wzrastała przekonana o własnej mądrości. Przywiązanie do mądrości może objawiać się u niej pogardą wobec innych ludzi i osądzaniem oraz pretensjami do całego świata. Jeśli będzie do tego osądzać swoich przyjaciół, że są głupi, pogardzać nimi myśląc, że mają głupie poglądy - to odziedziczoną blokadę do zdobywania wiedzy i mądrości „wzbogaci” jeszcze o swój własny, negatywny program. Kolejnym czynnikiem wpływającym na