9650942764

III.    Zagrożenia czasu wojny

1.    Podział i charakterystyka współczesnych środków rażenia.

2.    Broń konwencjonalna i BMR.

3.    Ochrona ludności.

4.    Międzynarodowe prawo humanitarne konfliktów zbrojnych.

IV.    Pierwsza pomoc

1.    Zagrożenia zdrowia. Stany zagrożenia życia.

2.    Postępowania na miejscu wypadku.

3.    Resuscytacja krążeniowo-oddechowa.

4.    Przypadki szczególne.

7. Sposoby osiągania celów kształcenia i wychowania

Zmiany w otaczającej nas rzeczywistości, a także interdyscyplinarny charakter edukacji dla bezpieczeństwa wymagają od nauczycieli bogatego warsztatu pracy, a co za tym idzie konieczność stałego kształcenia się i podnoszenia kwalifikacji. Nie wystarcz)' ukończyć studia kierunkowe i kurs kwalifikacyjny uprawniający do nauczania pierwszej pomocy, by móc z powodzeniem realizować podstawę programową tego przedmiotu. Specyfika przedmiotu oraz szeroki wachlarz zagadnień realizowanych podczas zajęć wymuszają na nauczy cielu konieczność ciągłego doskonalenia się i aktualizowania wiedz)-.

Ścisły związek z obowiązującymi przepisami prawa, a także cyklicznie zmieniające się wytyczne Europejskiej Rady Resuscytacyjnej. warunkują potrzebę ciągłego śledzenia zachodzących zmian. Celową wydaje się być również potrzeba zapoznania się nauczyciela z zakresem podstaw programowych przedmiotów-takich jak: geografia, biologia, chemia, fizyka i innych, których związek z zagadnieniami realizowanymi podczas zajęć Edukacji dla bezpieczeństwa jest nierozerwalny. Tylko ścisłe korelacje z wieloma dziedzinami nauki. np. medycyną, mogą gwarantować sukces w osiąganiu celów edukacyjnych. Niemożliwym jest nauczanie zagadnień związanych z ratownictwem medycznym bez podstawowej wiedzy nt. anatomii i fizjologii człowieka. Podobnie w przypadku realizacji problematyki dotyczącej zagrożeń naturalnych. Elementarna wiedza i zrozumienie przyczyn narodzin światowego terroryzmu wydają się być niezbędne. Przykładów- tego typu zależności można by tu mnożyć bez końca.

Dlatego tak ważnym jest, by nauczyciel Edukacji dla bezpieczeństwa, charakteryzujący się wysoką kulturą pracy i bardzo dobrym przygotowaniem warsztatowym, potrafił sam poszukiwać nowych sposobów realizacji poszczególnych zagadnień.

Częstym błędem, z którym można się spotkać w szkołach, jest przydział godzin Edukacji dla bezpieczeństwa nauczycielowi innego przedmiotu, przyjmując, jako jedyne kryterium, potrzebę „uzupełnienia etatu".

Decyzja, kto powinien realizować podstawę tego przedmiotu, powinna być decyzją głęboko przemyślaną. Nieumiejętny dobór nauczyciela może skutkować szybkim znudzeniem się uczniów problematyką poruszaną na lekcjach Edukacji dla bezpieczeństwa i uznanie przedmiotu za zupełnie zbędny w edukacji szkolnej. Uczeń, który- przyzwyczajony zostanie do marginalnego traktowania bezpieczeństwa, podobny punkt widzenia będzie prezentował przez cale swoje dorosłe życie. Błędy popełnione na tym etapie mogą być już błędami nieodwracalnymi, a próba podejmowania edukacji społeczeństwa w momencie wystąpienia zagrożenia może okazać się zabiegiem mocno spóźnionym, a wręcz bezcelowym.

W dobie dynamicznie rozwijających się narzędzi w spółczesnych technologii informacyjnych ułatwione staje się zdobywanie aktualnych informacji, chociażby poprzez wykorzystanie Internetu. Dlatego, nie należy wahać się przed wprowadzaniem tego typu rozwiązań do swoich zajęć, co dodatkowo może ułatwić komunikację z uczniami. Ważne jest jednak, by pamiętać o równoważnym dobieraniu metod i środków realizacji zajęć.

Do pozyskania nowych obszarów, podczas planowania sposobu i miejsca realizacji zajęć, warto jest rozważyć możliwość podjęcia współpracy z lokalnymi przedstawicielstwami centrów zarządzania kryzysowego, straży- pożarnej, policji, ratownictwa medycznego i innych.

10