9752256492

Sformułowanie to w budzi pewne wątpliwości. Oczywiście w zakresie własnej suwerenności ustawodawcy mają możliwość rozwinięcia zapisu „Windykacja wierzytelności" poprzez, jak np. w Polsce, wyszczególnienie umowy faktoringu. Jednakże biorąc pod uwagę powyższą analizę należy dostrzec, iż dochodzi w Dyrektywie do pewnego rozróżnienia: pośrednictwa finansowego dotyczącego obrotu długami (obrót wierzytelnościami) oraz czynności skupiających się na windykacji wierzytelności (uwidocznione w ustawie Polskiej, jako ściąganie długów oraz faktoring). Jest to logiczne rozróżnienie wynikające z Dyrektywy a odpowiednio zmodyfikowane i przyjęte w Polskiej ustawie o podatku od towarów i usług (jak w załączniku nr 4 do Ustawy).

W proponowanych nowych przepisach jednakże widnieje zapis, który w interpretacji kwalifikuje wszelkie czynności polegające na cesji długu, wierzytelności jako wyjątki wyłączone od zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Dlatego przyjmując powyższy tok myślenia oraz wypracowane stanowisko orzecznicze bazujące na obecnym stanie prawnym należy wskazać, iż błędem byłoby przyjęcie proponowanej treści przepisu art 43 ust 16 który mówi, iż zwolnienia, o których mowa w ust 1 pkt 36 - 40, nie będą miały zastosowania do czynności w wyniku których następuje przejęcie ryzyka niewywiązania się przez dłużnika ze zobowiązania. Kłuci się to, bowiem z bezpośrednimi zapisami w VI Dyrektywie i oraz podniesionym uzasadnieniu o chęci ujednolicenia ustawy z zapisami Unijnymi.

Idąc dalej, można pokusić się również o przemyślenie prawidłowości zastosowania zapisu wyłączającego ze zwolnienia z podatku VAT umowę faktoringu. Jak zaznaczono powyżej w VI Dyrektywie uwidoczniony jest zapis wykazujący brak zwolnienia przy windykacji wierzytelności. Pod tym pojęciem można rozróżniać wiele sytuacji, stosunków prawnych. Jednakże warto wskazać, iż tylko judyka-tura polska, angielska i szwedzka wyszczególniła w tym zakresie umowę faktoringu (dot też umowę inkasa), natomiast reszta systemów podatkowo prawnych państw członkowskich nie wspomina w swych uregulowaniach o tego rodzaju usługach. Dlatego kontrowersje prawne wynikają także z obecnego przepisu w ustawie VAT o wyszczególnieniu umowy faktoringu na tle innych ustawodawców. Jednakże analiza tego problemu zasługuje na osobna publikację.

Podsumowanie

Należy zauważyć, iż w świetle opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nabycia wierzytelności głównym punktem odniesienia do uznania obowiązku podatkowego jest przyjęty przez strony model umowy.

Przyjęty model umowy wykazujący jedynie działanie podmiotów, polegające na zawarciu umowy, gdzie podmiot nabywa we własnym imieniu i na własny rachunek cudze wierzytelności za własne środki finansowe, jest zaliczane jako pośrednictwo finansowe zwolnione z opodatkowania VAT. Natomiast głównym punktem zwrotnym dla rozróżnienia samego obrotu wierzytelnościami od obrotu razem ze ściąganiem długów lub umowy faktoringu jest przyjęcie, iż nabywany dług oraz że jego dalsza egzekucja następuje we własnym imieniu nabywcy nie na zlecenie drugiej strony.

Wiedza Prawnicza nr 1/2010 Strona 11