wykazały, że olejek szałwii lekarskiej ma własności przeciwutleniające i nie jest toksyczny, kiedy jego stężenie nie przekracza 200 nL/mL.
Zhou i współpr. [76] prowadzili jakościowe i ilościowe badania diterpenów w dwunastu gatunkach szałwii przy pomocy chromatografii cieczowej (HPLC). Wykazano, że różnice jakościowe i ilościowe w składzie diterpenów są przydatne w chemotaksonomii, czyli w klasyfikacji organizmów ze względu na ich skład chemiczny.
Baricevic i współpr. [77] badali próbki szałwii lekarskiej (Salvia officinalis L.) uzyskane z naturalnych stanowisk w Słowenii, Austrii i Niemczech. Próbki te analizowano technikami TLC oraz HPLC/MS. Wykazano, że szczególne właściwości przeciwzapalne szałwii wykazuje kwas ursolowy oraz, że zawartość substancji biologicznie aktywnych zależy od miejsca hodowli rośliny - największą zawartość kwasu urosolowego odnotowano w składzie szałwii pochodzącej z rejonów Słowenii.
Deineka i współpr. [78] zajmowali się badaniem trigliceroli zawartych w olejkach roślinnych w obrębie rodziny iMmiaceae. W swoich badaniach wykorzystali technikę HPLC. Technika ta okazała się bardzo korzystna do identyfikacji wspomnianej grupy związków.
44