117828311

2. Metodyka przeprowadzonych badań

2.1.    Materiał roślinny

Przedmiotem badań było dwadzieścia gatunków szałwii (Sahia L.): Sahia amplexicaulis Lam, Sahia atropatana Bunge, Salvia azurea Mchx., Sahia cadmica Boiss., Salvia ccmariensis L., Sahia deserta L., Sahia forskaohlei L., Sahia glutinosa L., Sahia hians Royle ex Benth, Sahia jurisicii Kośanin, Sahia lavandulifolia Vahl, Sahia nemorosa L., Sahia officinalis L., Sahia pratensis L., Sahia sclarea L, Sahia staminea Montbret et Aucher., Sahia stepposa Shost., Sahia tesąuicola Klokov & Pobed., Sahia triloba L., Sahia verticillata L., zebranych w 2007 i 2008 roku. Materiał botaniczny pochodził z Ogrodu Roślin Leczniczych Katedry Farmakognozji Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Zioła suszono w suszarce z wymuszonym obiegiem powietrza w temperaturze 35 - 40 °C przez ok. 40 godzin. Otrzymany susz przechowywano do czasu analizy w stanie zamrożenia.

2.2.    Destylacja w aparacie Derynga

W kolbie okrągłodennej o pojemności 1000 mL umieszczano 50 g suszonego materiału roślinnego. Następnie do kolby wprowadzano 400 mL wody redestylowanej i prowadzono destylację w aparacie Derynga przez 3 h [24]. Po zakończeniu destylacji zbierano otrzymany destylat (około 0,5 mL - 1% masy badanych próbek).

2.3.    Desorpcja z fazy nad powierzchniowej (headspace)

Odważano 2g wysuszonych liści każdego gatunku szałwii i rozdrabniano je delikatnie w moździerzu porcelanowym. Tak przygotowane rośliny umieszczano w fiolkach do analizy nadpowierzchniowej o pojemności 10 mL i zamykano kapslami z membranami teflonowo - silikonowymi. Następnie próbki umieszczano w termostacie autosamplera i wygrzewano je w temperaturze 70°C lub 80°C przez 15 min. Próbka fazy gazowej znad powierzchni suszu była dozowana do chromatografu gazowego w objętości 500 pL przy użyciu autosamplera.

49