1650025958

Na podstawie sposobu obciążenia przedstawionego w części (b) można stwierdzić, że rozkład sił wewnętrznych w przekrojach w pobliżu przyłożonego obciążenia ciągłego q (P=qA), jak i w przekrojach pozostałych, jest równomierny i jednakowy.

Wniosek jest taki, że sposób przyłożenia obciążenia nie ma istotnego wpływu na rozkład sił wewnętrznych w obciążonym pręcie w przekrojach dostatecznie oddalonych od miejsca przyłożenia obciążenia.

De Saint-Venant sformułował to następująco:

Jeżeli na pewien niewielki obszar ciała sprężystego będącego w równowadze działają kolejno rozmaicie rozmieszczone, ale statycznie równoważne obciążenia, to w odległości od obszaru przewyższającej wyraźnie jego wymiary powstają praktycznie jednakowe stany naprężenia i odkształcenia.

WIKIPEDIA:

Zasada de Saint-Venanta - uproszczenie powszechnie przyjmowane w wytrzymałości materiałów. Zasada mówi, że jeśli na sprężyste ciało działa układ sił statycznych przyłożonych na powierzchni małej w stosunku do powierzchni całego ciała i zastąpimy ten układ sił dowolnym innym układem - jednak statycznie mu równoważnym (o równej sumie układu i sumie momentów sił układu względem dowolnego punktu) - to istnieje taki przekrój tego ciała, dostatecznie odległy od miejsca przyłożenia sił, że różnice w naprężeniach, odkształceniach i przemieszczeniach, pochodzących od obu przypadków obciążenia, są dowolnie małe (tzn. wpływ działających sił uśrednia się).

Ilustracją zasady jest rysunek. Pokazuje on pręt rozciągany przez siły przyłożone punktowo w środku ciężkości przekroju na obu końcach. W bezpośredniej bliskości końców stan naprężenia odpowiada rzeczywistemu stanowi obciążenia. W dostatecznej odległości od końców uśrednia się i równy jest sumie sił podzielonej przez pole przekroju pręta.

8. ZASADA SUPERPOZYCJI

W przypadku działania na konstrukcję kilku sił zewnętrznych można przy wyznaczaniu naprężeń i odkształceń stosować zasadę superpozycji.