1675609795

chloru i N0₂ oraz S0₂ są pochłaniane przeciwprądowo w kolumnie przez roztwor zawierający sole miedzi, NaOH i CaCÓ₃ lub do pochłaniania stosuje się roztwór NaOH i Na₂S0₃.

Metody suche.

Skuteczność tej grupy metod jest wysoka, gdyż niektóre z nich pozwalają obniżyć emisją tlenków azotu do atmosfery o 90%, a nawet więcej, ale są one kosztowniejsze od metod grupy pierwszej. Wśród nich najwięcej uwagi poświęca się obecnie selektywnej redukcji katalitycznej (SRK). Metodę tą wprowadzono na początku lat siedemdziesiątych w Japonii i obecne na świecie (zwłaszcza w Japonii, USA i Niemczech) pracuje kilkaset instalacji. Polega ona na redukcji tlenków azotu amoniakiem w 150-450°C w obecności katalizatora. Proces jest określany jako selektywny, gdyż amoniak ma tu większe powinowactwo chemiczne do NO_x niż do 0₂. Przewiduje się, że w roku 2000 ponad 30% amoniaku wyprodukowanego w Stanach Zjednoczonych zostanie zużyte do SRK tlenków azotu. Jak już wspomniano, wśród nox zawartych w gazach odlotowych 90-95% przypada na NO, a zatem główna reakcja jest

4N0 + 4NH₃ + 0₂ -> 4N₂ + 6H₂0    (34)

Ditlenek azotu, którego udział wynosi 5-10% reaguje w myśl równania:

2N0₂ + 4NH₃ + 0₂ —> 3N₂ + 6H₂0    (35)

Małe ilości tlenu zawarte w gazach odlotowych przyspieszają selektywną redukcję katalityczną tlenków azotu, ale większe zawartości 0₂ wywierają niekorzystny wpływ, zmniejszają szybkość SRK.

Katalizatorami SRK tlenków azotu są platynowce, zwłaszcza Pt, Rh, Pd, oraz tlenki metali przejściowych, np. V₂05, TiÓ₂, Mo0₃, które mają tą zaletę, że są tańsze i mniej wrażliwe na zatrucie, niż metale grupy platyny. Szczególne interesujące są katalizatory zawierające pięciotlenek wanadu osadzony na Ti0₂ oraz na mieszanym nośniku tlenkowym Ti0₂-Si0₂. Katalizator wanadowo-tytanowy odznacza się wysoką aktywnością w niskich temperaturach i dużą odpornością na zatrucie ditlenkiem siarki. Według danych japońskich czas życia katalizatora wynosi ok. 3 lat w elektrowniach w9glowych, a 5-7 lat w elektrowniach stosujących paliwo olejowe i gazowe. W Polsce metoda SRK pozostaje zadaniem na przyszłość, gdyż pomimo zaawansowanych prac doświadczalnych przeniesienie ich wyników do przemysłowych instalacji oczyszczania gazów nie jest na razie możliwe ze względu na niewystarczającą krajową produkcję amoniaku, a także z uwagi na znaczne koszty metody SRK. Poważną wadą tej metody jest stosowanie bardzo drogiego i wysoce korozyjnego oraz toksycznego amoniaku. To skłania do poszukiwania nowych bardziej przyjaznych metod. W tych metodach zwanych nieselektywną redukcją katalityczną zamiast amoniaku stosuje się inne reduktory jak wodór, metan i inne węglowodory oraz tlenek węgla:

2N0 + 2H₂ -> N₂ + 2H₂0    (36)

2N0₂ + 4H₂ —> N₂ +4H₂0    (37)

4N0 +~CH₄ -> 2N₂+C0₂+2H₂0    (38)

2N0₂ + CH₄ -» N₂ + C0₂ + 2H₂0    (39)

2N0 + 2C0 —> N₂+2C0₂    (40)

14