i pedagogiki. Przedmioty: metodyka nauczania początkowego, przedmioty kierunkowe i higiena szkolna w tym wariancie nie byty uwzględnione.
Od roku szk. 1963/64 zaczęto do SN-ów sukcesywnie wprowadzać opracowane specjalnie dla tych zakładów programy przedmiotów pedagogicznych. Charakteryzowało je oryginalne ujęcie. Autorzy zadbali o zastosowanie w nich szeroko pojętej korelacji międzyprzedmiotowej poprzez łączenie treści różnych przedmiotów pedagogicznych w nową całość. Na przykład połączono pedagogikę z historią wychowania i organizacją pracy szkoły. Ponadto program ten wyposażono w odpowiednie treści z zakresu psychologii, metodyki nauczania początkowego i higieny szkolnej. Do tego należy dodać programy metodyk szczegółowych ujęte w całość materiałów programowych.
Opracowanie nowych programów SN-ów nastąpiło po reformie studiów zaocznych, co stało się przyczyną ich zróżnicowania. Szczególnie tak mocno postulowane zmiany zaszły w programach przedmiotów pedagogicznych, gdzie wyeliminowano hasła z zakresu elementarnych wiadomości z dydaktyki i historii wychowania, znane już studentom — czynnym nauczycielom. Ponadto wybrane tematy zostały sformułowane pod kątem łącznego traktowania przez studiujących zagadnień psychologicznych i wychowawczych.
Program przedmiotu — wybrane zagadnienia z filozofii obejmował treści z zakresu logiki, filozofii w ujęciu historycznym z uwzględnieniem materia-listycznych teorii naukowego socjalizmu. Ponadto zawierał projekt programu konwersatorium z etyki. Inne programy przedmiotów wspólnych jak: rysunku, prac ręcznych, śpiewu, wychowania fizycznego podawały materiał rzeczowy niezbędny do opanowania podstawowych umiejętności z danego zakresu. Kładziono w nich nacisk na zaznajomienie słuchaczy z elementami metodyki nauczania początkowego, przez co stawały się bardzo pomocne dla tej dyscypliny. Natomiast instrukcje programowe w sprawie realizacji zajęć technicznych i gospodarstwa domowego odwoływały się do wytycznych programowych w sprawach nauczania prac ręcznych w klasach VIII —IX liceum ogólnokształcącego. Wytyczne określały jedynie elementy zajęć, dając dużą swobodę SN-om w ich prowadzeniu, te zaś z kolei uzależniały je od własnego zaplecza technicznego i możliwości kadrowych 9i.
Określony w 1963 r. zakres treści programowych dla przedmiotów wspólnych w późniejszym okresie uległ niewielkim modyfikacjom i do końca stanowił podstawę pracy dydaktyczno-wychowawczej w SN-ach. Do najważniejszych zmian zaliczyć tu należy wspomniane już utworzenie dwóch odrębnych przedmiotów: techniczne środki nauczania i wybrane zagadnienia z kultury i sztuki oraz rozszerzenie zakresu przedmiotu podstaw nauk politycznych, co miało miejsce w roku szk. 1969/70.
Większym zmianom ulegały programy przedmiotów kierunkowych. Po
92 Zob. M. Ży tomirska, Z. Radwan, op. cit., s. 40—46.
94