1941125412

wał, jako okulista, w Tallinnie, biorąc jako lekarz udział w wojnie rosyjsko-japońskiej w latach 1903 — 1904. Był współzałożycielem estońskiego szpitala spółdzielczego, oraz później założycielem prywatnej kliniki okulistycznej.

Poza pracą zawodową i działalnością w zawodowych organizacjach lekarskich (wobec sprzeciwu Rosjan na założenie związku lekarzy estońskich, zorganizowano Północno-Bałtyckie Towarzystwo Lekarzy) brał doktór Akel czynny udział w pracy społecznej, należąc do różnych estońskich organizacyj sportowych, oświatowych i kredytowych. Między innymi był prezesem największego estońskiego towarzystwa popierania teatru w Tallinnie „Estonia” oraz już w czasach niepodległości estońskiej wiceprezesem konsystorza luterańskiego. W czasach studenckich był pewien czas prezesem najstarszego i największego estońskiego towarzystwa studenckiego „Stowarzyszenia Studentów Estów” (Ees-ti Uliópilaste Selts), które dało Estonii wielu mężów stanu, działaczy kulturalnych i politycznych, nawet sztandar narodowy.

Dzięki swej pracowitej i owocnej działalności społecznej dr Akel cieszył się zawsze powszechnym szacunkiem (m. i. został wybrany na honorowego sędziego pokoju w Tallinnie). Swoją karierę dyplomatyczną rozpoczął w r. 1922 jako Minister Pełnomocny Estonii w Helsinkach. W r. 1923 został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w gabinecie teraźniejszego Prezydenta Estonii Patsa, po upadku zaś tego gabinetu stanął w rok później na czele Rządu. Było to w czasach ożywianej politycznej współpracy Rosji i Niemiec na podstawie układu niemiecko-sowieckie-go w Rapallo. Wtedy był zorganizowany przez partię komunistyczną zamach stanu w Estonii w dniu 1 grudnia 1924 r. Rząd Akela zlikwidował pucz komunistyczny. Skutek był taki, że wszystkie partie estońskie udzieliły nowemu Rządowi swego poparcia tak, że rozporządzał on 100% głosów w Parlamencie i przeprowadził zakaz istnienia partii komunistycznej w Estonii.

Następnie dr Akel był członkiem Trzeciego Parlamentu Estonii, a w r. 1926/27 powtórnie Ministrem Spraw Zagranicznych w gabinecie Teemanta. W r. 1928 został wysłany do Sztokholmu jako Poseł Estonii, a następnie do Berlina, skąd w r. 1936 został powołany przez obecnego Prezydenta Estonii K. Patsa po raz trzeci na stanowisko Ministra Spraw Zagranicznych.

Działalność Ministra dr Akela cechuje stanowczość, ogromna rozwaga i najdalej posunięta ostrożność w poczynaniach. Jako minister spraw zagranicznych dążył on w ten sam sposób, jak i jego poprzednicy, do wzmocnienia stosunków przyjaźni między Estonią, a państwami ościennymi, a między innymi z Polską. Jest szczerym przyjacielem Polski i zwolennikiem ścisłej współpracy pomiędzy Estonią i Polską.

V. Ernits.

15