2091577104

programowania wszystko jest określone w sposób dokładny i jednoznaczny; są to twory sztuczne, przeznaczone li tylko do instruowania komputerów i niewiele mają wspólnego z językiem naturalnym, którym posługujemy się na co dzień. Zazwyczaj zresztą języki programowania (tzw. języki wyższego rzędu, jak Algol czy Fortran) nie są bezpośrednio przez maszynę używane. Przetwarza je ona na zrozumiały dla siebie system kodów, czyli na tzw. język wewnętrzny, a specjalny program, którym tego dokonuje, nazywany jest kompilatorem.

Trudno przeceniać rolę, jaką programowanie odgrywa w badaniach nad sztuczną inteligencją. Wątpliwe, czy udałyby się niektóre eksperymenty, gdyby nie dysponowano sprawnymi językami programowania. Z całą pewnością można stwierdzić, że np. najważniejsze prace Terry Winograda w dziedzinie języków naturalnych byłyby niewykonalne bez istnienia takich języków jak Planner czy Pro-grammar. _

Najwcześniej powstał język IPL, opracowany w 1956 r. przez Newella, Shawa i Simona. Najbardziej rozpowszechnionym językiem sztucznej inteligencji jest LISP (skrót od List Pro-cessor), stworzony w 1962 r. w MIT przez zespół Johna Mc Carthy’ego. LISP jest bardzo prosty i uniwersalny, umożliwia swobodne budowanie reguł obliczeniowych i zapis danych. Fakt, że wobec takich jego żalet stosuje się nadal i inne języki (głównie opracowywane na podstawie Fortranu), tłumaczy się małą efektywnością LISP-u i jego nietypowym zapisem. W naszym kraju napisano kilka translatorów LISP-u; ma je Uniwersytet Warszawski, Wojskowa Akademia Techniczna i Politechnika Poznańska. Ale dopiero uruchomiona w 1973 r. w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku duża maszyna CDC Cyber 73, wyposażona w