on maszynę IBM 704, a metody dowodzenia oparł na specjalnych formalnych regułach wnioskowania. W 1963 r. J. R. Slagle opracował program całkowania symbolicznego, który sprostał 52 spośród 54 zadań wziętych z egzaminów końcowych na M.I.T. Jeszcze bardziej udaną wersję programu całkowania formalnego stworzył w 1967 r. J. Moses. Trzeba tu również wspomnieć o kilku wariantach programu do układania twierdzeń opartych na zadanych aksjomatach — powstały one w 1967 r. na Uniwersytecie Berkeley — oraz o zdolnym do samouczenia się programie analizy regresyj-nej, napisanym na M.I.T. 1
Kontynuacją „maszyny do teorii logiki” był opracowany przez tych samych autorów,2 wspomniany już, program GPS (Genelar Problem Solver — rozwiązywacz problemu ogólnego). GPS był programem heurystycznym, który dzielił postawiony problem na prostsze zagadnienia i starał się po kolei z nimi uporać. Mógł przy tym wykonywać trzy typy zadań:
1) przekształcanie jednego obiektu w inny,
2) zmniejszanie różnic między dwoma obiektami (to nie to samo, co przekształcanie jednego),
3) zastosowanie do danego obiektu wybranego operatora. Po każdej operacji GPS sprawdzał, czy nowo powstały stan jest trudniejszy do rozwiązania od poprzedniego. Jeśli tak było, rezygnował z tego kierunku poszukiwań, wybierając prostszą drogę.
Parę dokładnych zapisów działania GPS porównano z protokołami zawierającymi relacje osób nakłonionych do rozwiązywania tych
60
F. A. Miller, Improving Heuristic Regression Analysis, 6-th Annual Southeastern Regional Meet-ing of the ACM”, 1967.
- A. Newell, H. A. Simon, GPS, A Program That Simulates Humań Problem-Solving, Proc. of a Conf. on Learning Automata, Karlsruhe, 1961.