2335501919

Andrzej Malinowski - Antropologia poznańska XX wieku 43

fobia, preferencje w kojarzeniach). Kierunek drugi to przede wszystkim badania kulturowych uwarunkowań stanu i zmian w puli genów lokalnych populacji. Aspekt paleoantropologiczny reprezentują badania nad zróżnicowaniem plioplej-stoceńskich hominidów - australopiteków.

AWF POZNAŃ

Drugą placówką antropologiczną w Poznaniu była po wojnie Katedra Antropologii i Biometrii Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Po usamodzielnieniu się poznańskiej Uczelni Wychowania Fizycznego w 1955 r. utworzono Zakład Biologii i Antropologii, którym kierował do 1968 prof. Michał Ćwirko-Godycki, następnie od 1968 do 2001 prof. Zbigniew Drozdowski. Zakład (katedra) realizowały badania antropometryczne dzieci podejmujących ukierunkowaną aktywność ruchową. Badania umożliwiły ocenę wpływu poszerzonego programu WF na organizm dziecka. W pierwszych latach powojennej działalności tego środowiska antropologicznego popularyzowano stosowanie antropometrii do potrzeb naukowych Zakładów Sportowych Uczelni. Pracownicy naukowi zakładów Lekkiej Atletyki, Pływania, Piłki Nożnej itd. stosowali metody antropometryczne w swej działalności naukowej oraz jeszcze w latach sześćdziesiątych uczestniczyli w seminariach naukowych uczelni, których współorganizatorem był prof. Godyc-ki. Godycki był inspiratorem i autorem podręcznika akademickiego Antropologia dla studiujących wychowanie fizyczne (1955), oraz z Z. Drozdowskim Antropologia w zakresie studiów wychowania fizycznego (1976). Z. Drozdowski wydał liczne podręczniki antropologii, adresowane do różnych specjalności kultury fizycznej oraz podręczniki antropometrii. Faktycznie jako „prawa ręka” prof. Godycki ego inspirował badawczo licznych pracowników naukowych uczelni, głównie inspiracje odnosiły się do charakterystyk morfologicznych przedstawicieli różnych dyscyplin sportowych, następnie w latach sześćdziesiątych podjął on badanie grup zawodowych. W relacji do wyniku sportowego dało to podstawy do określenia optymalnych wskaźników budowy ciała do poszczególnych dyscyplin sportowych oraz przesłanki do trafnego doboru i selekcji w procesie kształtowania typu sportowego. Badano również dymorfizm płciowy wyników sportowych i przemiany międzypokoleniowe sprawności fizycznej i wyników sportowych. Corocznie badano kandydatów na studia wychowania fizycznego. Duże osiągnięcia osiągnął Drozdowski i kierowany przez niego zespół w badaniach rytmów biologicznych. Kolejnym kierunkiem poszukiwań naukowych katedry inspirowanych przez Drozdowskiego było określenie związku między markerami genetycznymi a wartościami motorycznymi człowieka (grupy krwi, dermatoglify, cechy cheiliosko-powe, formuły palców itp.). Ideą badań było pragnienie stworzenia „morfologicznego markera” wyznaczającego predyspozycje motoryczne i sportowe. Pod koniec lat 80. badano kobiety z chorobą nowotworową piersi. Prowadzono badania składu ciała metodami antropometrycznymi i następnie metodą impedancji bioelek-