2795179529

—    Nic nie mów — szepczę do Niutka. — Znowu się rozbeczy.

—    Jędrek, dostaniesz go jeśli będziesz cicho

—    Ale ja się boję, chodźmy do domu.

—    I nie chcesz oglądać szabli?

—    Zimno mi — powiada Jędrek.

—    Weź moją kurtkę, zaraz idziemy, trzymaj mnie za rękę.

—    Chodźcie tu — wola Emil. — Dajstetena rozbolał ząb.

—    Chodźmy — powiadam.

—    Czy on nie udaje? — pyta Niutek.

—    Mm — jęczy Dajsteten.

—    Trochę dziwne, Dajsteten — powiadam — źe rozbolał cię akurat teraz?

—    Mm...

—    Dobra — powiada Emil — przystępujemy do akcji. Dajsteten, jeśli chcesz się wycofać musisz oddać legitymację.

—    Wcale nie chcę się wycofać, tylko ten ząb...

—    Ząb, to twoja sprawa. Decyduj się, tylko patrzeć, jak nadjedzie hauptman Kurschner.

—    Możemy zaprzysiąc Jędrka — powiadam. — Jędrek, chcesz zostać rycerzem?

—    A dostanę legitymację?

—    Jasne, o ile Dajsteten stchórzy.

—    Okropnie boli mnie ząb — powiada Dajsteten. — Nigdy nie bolały cię zęby?

—    Nigdy — powiadam.

—    Dajsteten — powiada Emil — oddaj legitymacje

—    Możecie się nią podetrzeć!

—    A teraz spieprzaj!

—    Z największą przyjemnością — powiada odchodząc

—    Śmierdzący tchórz!...

—    Jędrek stań na baczność i powtarzaj za mną: ślubuję dochować tajemnicy bractwa rycerskiego...

—    Ślubuję dochować tajemnicy bractwa rycerskiego

—    i nie splamić jego honoru...

—    I nie splamić jego honoru.

—    przestrzegać regulamin...

—    Przestrzegać regulamin. ^#

— i w razie potrzeby, oddać za bractwo swe tycie.

— I w razie potrzeby, oddać za bractwo swe życie.

—    O-tading-fung-sang!

—    O-tading-fung-sang! — zaklina Jędrek.

—    Rycerzu Jędrku — powiada Emil — regulamin zostanie ci przedstawiony w późniejszym terminie. Masz tutaj legitymację i strzeż jej jak oka w głowie.

—    Ojojku — powiada Jędrek — nie wiem tylko, czy poradzę sobie z atramentem.

—    Atramentem?

—    Inne plamy — powiada — schodzą dość łatwo. Nia-niusia mówi, że atrament najgorszy. Nie może sobie poradzić z Niutka chustkami do nosa.

—    Ty trąbo jerychońska — powiada Niutek — plamy na honorze nie mają nic wspólnego z plamami atramentu. Czy ty w ogóle wiesz co to jest honor!?

—    Wiem, honor to taki fartuch...

—    Ależ nie, chłopaki, nasze bractwo schodzi na psy...

—    Cisza!... Oni?

—    O Boże, opuśćmy szlaban!

—    Nie zdążymy, jadą galopem!

—    Uciekajmy!

—    Jędrek!... Jędrek! Gdzie jesteś? Odezwij się na miłość boską! Żeby się tylko nie zgubił, pomóżcie mi go poszukać. Miał się trzymać mojej ręki. Jędruś odezwij się!...

—    Der Teufel soli das alles buserieren! Was geht los Kro-op!? — zaklął pijany hauptman Kurschner. — Koń złamał nogę, czy co?

—    Donnerwetter! — zaklął pijany wachmistrz Kroop — prawdopodobnie ma pan rację Herr Huptman, podłożono szlaban!

—    Dreck!

—    Das ist wirklich schrecklich... Ich melde gehorsam Herr Hauptman, że trzeba zastrzelić konia!

—    Zastrzelić?... Feuer!

—    Zum Befehl — wrzasnął wachmistrz i strzelił. — Kto to zrobił? Es ist schrecklich...

—    Feind!...

—    Ktoś biegnie, Herr Hauptman.

—    Co się stało? — krzyknął nadbiegający Maślanka. — Chryste miłosierny, gdzie chłopcy?!

—    Was machst du hier?! — wrzasnął wachmistrz.

—    Ja go gdzieś widziałem — powiedział hauptman. — Du werfluchter, Ilund, du schabigs Wesen! Co zrobiłeś z moim koniem? To jest dywersja! Du bist ein Spion! Kroop, złapaliśmy go na gorącym uczynku!. Jest wojna! Fur Gott, Kaiser und Vaterland. zastrzelcie go!

—    Jawohl! —wrzasnął wachmistrz Kroop i odbezpieczył rewolwer.

—    NeinL.

Jest wojna, wykonać!

Wachmistrz Kroop pociągnął za spust.

—    Biedne zwierzę — powiedział hauptman i wykonał w tył zwrot.

— Stój spokojnie, nie wierć się, inaczej nigdy nie rozczeszę twojej czupryny. Matka ma rację, Wieśnik to zdradliwy potok. Co oni taip robili po nocy? Ojciec po raz trzeci pisze nie-

II — Akcent 133