152 M. WILK, A. B. WOJTCZAK [12]
nięcie etapu transaminacji i podanie na przykład 2-ketomaślanu powoduje, że glukoneogeneza z 2-ketomaślanu jest tylko około 3,3 razy niższa niż z mleczanu i pirogronianu (Tabela 3).
Tabela 3
Produkcja glukozy z aminokwasów rozgałęzionych i z 2-ketomaślanu w izolowanych hepatocytach
szczura. Wpływ kwasów tłuszczowych (55).
Substrat mM |
Glukoza fzmole/g m. + kaprylan 1 mM |
masy/godz. I + oleinian 0,25 mM | |
mleczan 10+ | |||
pirogronian 1,5 |
45 |
68 |
64 |
L-izoIcucyna 10 |
2,2 |
1.2 |
2,2 |
DL-walina 10 |
3,6 |
2,2 |
4,0 |
2-ketomaślan 5 |
13,6 |
7,4 |
16,6 |
W warunkach kiedy rośnie intensywność glukoneogenezy (np. w głodzie), aminokwasy rozgałęzione uwalniane są z wątroby, podwyższa się ich poziom we krwi, wzrasta także ich utlenianie w mięśniach (Rozdział IV). Część rozgałęzionych 2-ketokwasów prawdopodobnie zostaje przetransportowana z mięśni do wątroby, gdzie mają miejsce dalsze ich przemiany (porównaj III-l). W wątrobie, propionylo-CoA po wejściu w cykl Krebsa i włączeniu się w pulę szczawiooctanu, może przejść na drogę glukoneogenezy. Interesujące jest obniżenie intensywności glukoneogenezy z mleczanu i pirogronianiu przez propionian (75, 76). Wydaje się, że obniżenie ilości powstającej z mleczanu i pirogronianu glukozy przez propionian wynika z nagromadzenia metylomalonylo-CoA, który jest inhibitorem karboksylazy pirogronianowej (77). Obniżenie ilości CoA, zużywanego w procesie aktywacji propionianu, zmniejsza ilość acetylo-CoA — aktywatora karboksylazy pirogronianowej, co z kolei także może wpływać hamująco na aktywność glukoneogenezy z mleczanu i pirogronianu (78). Ograniczanie przez propionian syntezy glukozy z mleczanu i pirogronianu ma miejsce prawdopodobnie także u przeżuwaczy (75), u których propionian powstaje w znacznych ilościach podczas fermentacji błonnika w przewodzie pokarmowym. U tych zwierząt właśnie propionian jest głównym prekursorem w procesie glukoneogenezy w wątrobie.
IV. Regulacja katabolizmu aminokwasów o rozgałęzionym łańcuchu węglowym
Zaobserwowano wzrost uwalniania izoleucyny, waliny i leucyny z wątroby szczurów głodzonych (86), cukrzycowych (21) i po podaniu glu-kagonu (66, 85), a więc wtedy, gdy poziom insuliny ulegał obniżeniu.