2910489711

41

Mówi kurator Jerzy Lackowski

Pierwotnie czas przejściowy funkcjonowania owego uprawnienia do skróconego stażu miał wynosić dwa lata, od 6 kwietnia 2000 r. do 6 kwietnia 2002 r., ale termin ten przesunięto o rok. W trakcie prac nad tzw. ustawą czyszczącą postanowiono przenieść kompetencje związane ze skracaniem stażu nauczycielom kontraktowym, ubiegającym się o stopień nauczyciela mianowanego, z poziomu samorządu na poziom dyrektorów szkół. Ta ustawa weszła w życie 21 października 2001 r. W związku z tym, że rok szkolny zaczyna się l września, dyrektorzy szkół będą mogli skorzystać ze swoich uprawnień dopiero od l września 2002 r. Jeżeli z nich skorzystają i skrócą staż do 9 miesięcy, nauczyciele ukończą go 31 maja 2003 r., a więc nie będą mogli złożyć wniosku o postępowania, ponieważ te po skróconych stażach obowiązują do 6 kwietnia 2003 roku! Mamy więc do czynienia z pustym przepisem.

Decyzję o skróceniu stażu na stopień nauczyciela mianowanego podejmuje samorząd. W wielu samorządach pojawiła się interpretacja, że są to decyzje uznaniowe, z czym się nie zgadzam. Na tym tle mieliśmy konflikt z Gminą Kraków, która Uchwałą Zarządu z dnia 24 maja 2001 r. podjęła decyzję o skróceniu stażu nauczycielom, którzy zaczęli go 1 września roku poprzedniego. Przesłałem do Biura Prawmego Wojewody wniosek o uchylenie tejże ustawy, co się wkrótce stało. Zarząd Miasta odwołał się do NSA, ale oczywiście przegrał. Na tym przykładzie widać, że decyzje administracyjne rodzą szereg skutków. Wiele wniosków złożonych w lecie 2001 r. nie zostało rozpatrzonych, być może z pomocą przyjdzie tu ustawa czyszcząca, także Minister Edukacji ma prawo nadać stopień nauczyciela mianowanego tym, którzy odwołali się do niego przed końcem 2001 r. i przedstawili uzasadnione przyczyny nieuzyskania mianowania wcześniej oraz sw^ój dorobek zawodowy. Oczywiście, powinni oni uzyskać wcześniej pozytywną opinię kuratora. Mam nadzieję, że powiedzie się tym wszystkim, którzy powinni byli w lecie uzyskać aw^ans, a z powodu błędów popełnionych przez urzędników samorządowych zostali tego pozbawieni.

Komisje rozpatrujące awans na stopień nauczyciela dyplomowanego działają w ściśle określonych terminach: w^r okresie zimowym (styczeń-luty) oraz w letnim (maj-lipiec), co powoduje silne natężenie prac w tych okresach. W związku z tym często mamy kłopot z powołaniem ekspertów - nauczycieli, których trzeba odrywać od zajęć szkolnych lub przerywać im wypoczynek letni czy też zimowy. Niektórzy z nich nie chcą podjąć pracy, mamy więc problemy ze skonstruowaniem składu komisji. Dobrze byłoby, gdyby wnioski rozpatrywano na bieżąco, a komisje zbierały się w zależności od potrzeb, co rozładowałoby te występujące dwa razy w roku spiętrzenia. Nie ulega wątpliwości, że w^r kuratorium powinna być odrębna komórka zajmująca się awansem zawodowym, ale niestety, nie mamy na to funduszy.

Z przykrością muszę stwierdzić, że nie korzystamy z dotychczasowych doświadczeń. Z uznaniem myślę o świetnej pracy pana profesora Władysława Błasiaka, byłego szefa komisji stopni specjalizacji zawodowej w' naszym województwie. Każdy z nauczycieli, który uzyskał ów stopień miał poczucie, że przeszedł przez ciężką procedurę, potwierdzając, iż w pełni na niego zasługuje. Wiele z elementów' wypracowanych w tym systemie można było przenieść do sytemu aw^ransu zawodowego, niestety tak się nie stało. Podjęto próby tworzenia nowego systemu, którego pewne elementy z powodzeniem mogłyby zaistnieć w kabarecie. Podam przykład nauczyciela, który do złożonej przez siebie dokumentacji dołączył kasety wideo. Wkrótce okazało się, że kasety są puste. Wezwałem tego pana i pytam, czy nie pomylił kaset. Nauczyciel bardzo zdziwiony zapytał: „To państwo to oglądacie?” Takich sytuacji było wiele. Na-