2910490022

264

RECENZJE

alfabetycznym szeregowaniu kart. Niezbyt to wygodna zasada dla szeregujących, a poniekąd i dla czytelników, lecz nieunikniona, skoro hasła tytułowego nie wyodrębnia się w polu hasłowym, lecz bezpośrednio po nim, w tej samej linii, pisze się dalszy ciąg tytułu.

Hasło tytułowe stosuje się: przy dziełach wydanych anonimowo, których autora nie można wykryć; przy dziełach wydanych pod nie dającym się rozwiązać kryptonimem lub kryptogramem; przy dziełach wydanych pod nierozwiązanym pseudonimem nie mającym formy nazwiskowej; przy dziełach czterech i więcej autorów; przy wydawnictwach ciał zbiorowych, jeśli w myśl przepisów nie otrzymują hasła autorskiego lub kolektywnego, w szczególności przy materiałach metodycznych, statystycznych, zbiorach artykułów, wydawnictwach podręcznych itp., jeśli nazwa wydającego je ciała zbiorowego nie jest włączona w tytuł dzieła.

Karty pomocnicze Edinych pravil różnią się dość znacznie od wprowadzonych przez Przepisy katalogowania. Pravila wymieniają ich sześć rodzajów: opisy dodatkowe, opisy cząstkowe, opisy seryjne, odsyłacze ogólne i odsyłacze częściowe (uzupełniające), oraz karty informacyjne.

Opisy dodatkowe, nasze odsyłacze szczegółowe, sporządza się w podobnych wypadkach jak u nas; jedyną różnicą jest tu opuszczenie skrótu „zob.“; hasło karty pomocniczej występuje w polu hasłowym na prawo od obu linii pionowych, poniżej hasło karty głównej, przy czym pierwsze jego trzy litery znajdują się, jak na kartach głównych, między dwiema liniami pionowymi. Sądzę, że system ten trudniejszy jest jeszcze do zrozumienia dla czytelnika niż nasze odsyłacze, w zasadzie jednak słuszny; nasze odsyłacze szczegółowe nie są niczym innym, niż opisami dodatkowymi pod innym-niż w karcie głównej hasłem.

Karty cząstkowe sporządza się, podobnie jak karty główne, z zaznaczeniem w nawiasach: „W książce" lub: „W wydawnictwie", po czym następuje opis skrócony dzieła, w którym umieszczony był utwór współwydany, przy czym, jeśli utwór współwydany zajmuje całą samoistnie wydaną część dzieła (tom, zeszyt), w powyższym skróconym opisie zamiast adresu wydawniczego podaje się kolejny numer tej samoistnie wydanej części i jej nazwę.

Opisy seryjne sporządza się tylko dla tych serii, które posiadają więź tematyczną; tego rodzaju serie nienumerowane numeruje się sztucznie w porządku: chronologicznym wychodzenia, logicznym lub alfabetycznym haseł, bieżąco według kolejności wpływu poszczególnych części. Kartę seryjną redaguje się podobnie jak u nas, z tym tylko dodatkiem, że zaraz po tytule serii podaje się numery posiada-