Kontrola jakości procesów e-learningowych w kształceniu akademickim
2. materiały multimedialne zachęcające do nauki, zawierające filmy, symulacje, interaktywne quizy i testy oraz wszelkie materiały w formie elektronicznej;
3. treść podręcznika w formie do wydruku (najczęściej format Acrobat PDF);
4. materiały w formie stron internetowych, praktycznie bez grafiki;
5. przygotowany wzorzec przestrzeni roboczej na platformie zdalnego nauczania (struktura katalogów z materiałami, odpowiednio przygotowane - dedykowane podgrupom roboczym - pokoje pracy grupowej, miejsca czatów i spotkań na żywo, fora dyskusyjne i zestaw innych narzędzi platformy DL);
6. zasady pracy na kursie, w tym reguły oceniania i reguły komunikacji itp.
Tym, co odróżnia projektowanie kursów e-learningowych od zwykłego składu książek jest późniejszy los produktu - w przypadku kursów mamy do czynienia z zupełnie innymi interakcjami niż w przypadku lektury książki czy nawet interakcji z multimedialnym CD-ROM-em. W modelu PUW kluczowa jest współpraca człowiek - człowiek w środowisku internetowym, przeważnie w systemie asynchronicznym, a więc inaczej niż w tradycyjnym nauczaniu. A to wszystko na dodatek z zastosowaniem „egzotycznych" technologii, w świecie, gdzie relacje międzyludzkie rządzą się często innymi prawami niż w „rzeczywistości". W efekcie, kluczowa w procesie wytworzenia kursu e-learningowego jest rola projektanta dydaktycznego (w terminologii PUW: metodyka zdalnego nauczania). Jego podstawowe kompetencje to: znajomość technologii dostępnych w nauczaniu Online, umiejętność ich wykorzystania w procesie dydaktycznym, doświadczenie nabyte podczas realizacji szkoleń, a w szczególności umiejętność konstrukcji zadań w optymalny sposób angażujących studenta i nauczyciela, zdolność prezentacji treści podręcznika w sposób atrakcyjny dla internauty.
Aby utrzymać jednolitość kursów konieczne było określenie standardu wykonania ich poszczególnych elementów. I tak materiały multimedialne są kontrolowane przy pomocy kryteriów dostosowanych do potrzeb PUW oraz opracowanych przez organizację ASTD procedur kontroli jakości eCC (e-learningCurseware Certification)1. Kryteria te dotyczą aspektów praktycznych, technicznych i metodycznych szkolenia. Szczerze polecam bliższą analizę tej metody: jest bardzo praktyczna, zdroworozsądkowa i ogarnia podstawowe obszary jakości dobrego e-kursu.
Kontrolę jakości merytorycznej samych treści pozostawiamy zewnętrznym recenzentom (kursy posiadają numer ISBN, są też recenzowane). W samym procesie opracowywania treści nie można pominąć etapów charakterystycznych dla procesu składu książki, takich jak korekta językowa i typograficzna.
Poniżej zostaną skrótowo przedstawione najbardziej charakterystyczne problemy, na jakie napotkano podczas produkcji kursów zdalnych oraz sposoby ich rozwiązywania.
1. Autor nie zna specyfiki zdalnego nauczania i:
a. pisze po prostu podręcznik;
b. forsuje swoje metody dydaktyczne;
c. optuje za wdrażaniem bardzo dużych materiałów, twierdząc, że wszystko jest absolutnie konieczne (czasem po ponad 1000 stron rękopisu).
Por. http://www.astd.org/astd/Marketplace/ecc/ecc_home.htm oraz wspominany już koreferat autorstwa J.M. Mischke, A. Wodeckiego, A.K. Stanisławskiej.