3110398614

uwolnionego z komórek, a tym samym do ilości uszkodzonych komórek. Intensywność zabarwienia mierzy się spektrofotometrycznie.

Na płytki 96-dołkowe wylano komórki linii CCD 841 CoTr o gęstości 1 x l(r kom/ml w płynie hodowlanym z 10% FBS. Po 24 godzinnej inkubacji, ostrożnie usunięto płyn znad hodowli a w jego miejsce wprowadzono po 100 pl/dołek roztworów substancji badanych w płynie z 2% FBS. W oznaczeniu użyto frakcji o stężeniach: 1, 10; 50; 100; 250 pg/ml.

Po 24 godzinnej inkubacji, znad hodowli poddanych działaniu ekstraktów pobrano po 50 pl płynu hodowlanego i przeniesiono na nowe płytki 96-dołkowe, które wykorzystano do przeprowadzenia testu. Test przeprowadzono przy użyciu komercyjnego zestawy „In Vitro Toxicology Assay Kit Lactate Dehydrogenase Based”, zgodnie z instrukcją producenta.

Analiza wyników

Wyniki opracowywano przy użyciu programów Graph Pad Prism 5.0, Microsoft Office Excel 2003 oraz KCJunior. Wyniki przedstawiono jako wartość średnią ± SD (odchylenie standardowe). Istotność statystyczną między próbami badanymi a kontrolą określono przy pomocy jednoczynnikowego testu ANOVA z testem post-hoc. Tukey’a. Za próg istotności statystycznej przyjęto p < 0.05.

Wartość IC50 (stężenie powodujące zahamowanie proliferacji o 50% w stosunku do kontroli) wyliczono metodą Litchfielda i Wilcoxona [84].

Wyniki i dyskusja

W pierwszej kolejności sprawdzono cytotoksyczność ekstraktów na komórkach prawidłowych linii CCD841 (ludzkie, komórki nabłonka jelita grubego) za pomocą komercyjnego zestawu: In vitro Toxicology Assay Kit Lactate Dehydrogenase Based (Sigma, St. Louis, USA).

Żaden z ekstraktów w analizowanym zakresie stężeń (od 1 do 250 pg/ml) nie był toksyczny w stosunku do komórek prawidłowych nabłonka jelita grubego (Wykres 1.).