DOKUMENTY
SWI ECI E
JEDNYM z najbardziej charakterystycznych faktów współczesnej odnowy religijnej jest rozwój Zgromadzenia Małych Braci i Małych Sióstr od Jezusa ł. W całym świecie mnożą się ich placówki w sposób uderzający i rośnie liczba członków. Coraz liczniejsi są katolicy, kapłani i laicy, którzy naśladują ojca de Foucauld. Bez wątpienia ten wzrost odpowiada pewnym potrzebom naszej epoki.
Przez całe swoje życie Brat Karol od Jezusa (o. de Foucauld) marzył o tym, by mieć uczniów — naśladowców. Kilkakrotnie układał reguły i konstytucje. W Bcni-Abbes, chociaż żył tam samotnie, dzwonił r.a ćwiczenia i przygotowywał cele na przyjęcie kandydatów. Gdy umarł w 1916 r., nie było nikogo, by przejąć po nim wartę. Klęska całkowita.
Przez 15 lat nic się nie zarysowywało, oprócz kilku odosobnionych prób podjętych przez gorliwych księży w południowym Tunisie i w Maroku. Dopiero od października 1933 r. datują się skromne początki powołania pierwszej grupy Małych Braci (nazywali się wówczas Małymi Braćmi cd Serca Pana Jezusa). Założyciel tej grupy, o. Voillaumc, wzorując się na jednej z reguł ułożonych przez o. de Foucauld, założył rodzaj klasztoru mogącego pomieścić 25—30 zakonników. Budowa wzniesiona w stylu saharyjskim, pustynnym, wkoło starego bastionu wojskowego, wznosiła się, i dotąd się wznosi, na brzegu Sahary, obok wioski, gdzie do grobu marabuta (ascety) pielgrzymują mahometanie. Widać tu od razu zainteresowanie skierowane ku Islamowi. Mali Bracia uprawiali razem z tubylcami ziemię oddaną im przez Radę Szczepu. Pielęgnowali chorych, kontaktowali się z uczonymi, ulepszali wokoło warunki bytu.
Tryb ich życia był bardzo twardy: stałe milczenie i nocne adoracje. W 1936 r. fundacja la została tytułem próby erygowana jako Zgromadzenie diecezjalne.
i Opracowanie „Informations Catholiąues Internationales", nr 72, 1953.