3329132899

Komunikacja międzykulturowa w wielonarodowych jednostkach wojskowych

NATO, dało Polsce z jednej strony gwarancje bezpieczeństwa i współpracy, a z drugiej strony nałożyło na nią szereg zobowiązań. Oprócz gwarancji bezpieczeństwa zawartej w postanowieniach art. 5 Traktatu Waszyngtońskiego, przystąpienie do NATO narzuciło na państwa członkowskie, w tym również Polskę obowiązek wydzielania kontyngentów wojskowych przewidzianych do realizacji zadań w ramach operacji pokojowych i misji stabilizacyjnych. Konsekwencją takiego stanu rzeczy stała się konieczność stworzenia jednostek wojskowych o charakterze wielonarodowym, przewidzianych do tego rodzaju działań nie tylko w ramach NATO, ale również w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych - ONZ oraz Unii Europejskiej.

W efekcie kreowania wspólnej polityki bezpieczeństwa z omawianymi organizacjami doszło do utworzenia kilku formacji wojskowych o charakterze wielonarodowym, w skład których weszły również polskie komponenty. Należały do nich: Polsko - Ukraiński Batalion (POLUKRBAT), Polsko - Litewski Batalion (LITPOLBAT), Wielonarodowy Korpus Północny - Wschód (ang. Multinational Corps Northern - East - MNC NE) oraz Brygada Szybkiego Rozwinięcia do Operacji ONZ SHIRBRIG (ang. Stand by Forces High Readiness Brigade)¹⁴. Wielonarodowy charakter omawianych jednostek wojskowych narzuca konieczność podjęcia analizy społecznych aspektów ich funkcjonowania, w tym również kulturowych i antropologicznych czynników wpływających na proces komunikowania się pomiędzy przedstawicielami różnych narodowości.

Głównym determinantem zainteresowania niniejszym obszarem badań był fakt, że zmiany w strukturze społecznej, rozpatrywane w makroskali, narzuciły konieczność dokonania rekonstrukcji poglądów na temat wielu znanych już zjawisk społecznych zachodzących w ramach wielokulturowości, a także ponownego zdefiniowania zjawisk, które do niedawna pozostawały w uśpieniu, a w obliczu dynamiki zmian społecznych i związanych z nią nowych wyzwań dla współczesnego świata, nabrały nowego znaczenia nie tylko w odniesieniu do całych narodów, ale również organizacji, do których niewątpliwie zaliczyć należy armię. Powyższe stwierdzenia doprowadzają do refleksji opierającej się na znaczeniu nadawanemu komunikacji międzykulturowej we współczesnym, dynamicznie zmieniającym się świecie. Intensywność procesów integracyjnych oraz niekontrolowana budowa świata bez granic, uzasadnia rolę komunikacji międzykulturowej w koegzystencji narodów, stanowiąc podstawowy czynnik życia w symbiozie społecznej dzięki dialogowi kultur.

¹⁴ Cz. Kącki, Siły wielonarodowe do misji pokojowych, AON, Warszawa 2003, s. 145.