Wstęp
Współcześnie do tradycji obchodzenia jubileuszy pracoinnikóiu, a także instytucji należy organizowanie okolicznościowych konferencji naukowych. Ich celem jest - w przypadku jubileuszy uczelni - nie tyle kurtuazyjne wyrażenie uznania dla dotychczasowych osiągnięć, co wzbogacająca refleksja nad przebytą drogą oraz podjęcie nowych wyzwań. I taki charakter miała Ogólnopolska Konferencja Naukowa Współczesne dylematy pedagogiki -teoria i praktyka, zorganizowana z okazji 40-lecia Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS, której celem było - jak czytamy w programie - „podjęcie dyskursu naukowego nad współczesnymi problemami pedagogiki w wymiarze teoretycznym i praktycznym (...) w kilku obszarach tematycznych".
Tak szeroko ujęty temat jest zawsze aktualny i obligujący uczestników do jego podjęcia. Niniejsze opracowanie jest zapisem mojej odpowiedzi na otrzymane zaproszenie do udziału w tak określonej debacie jubileuszowej.
W tytule mojego artykułu zawarta jest główna teza, a szczegółowe wyjaśniające ją treści - w trzech cząstkach tematycznych. Pierwsza część dotyczy przemian cywilizacyjnych i w konsekwencji humanistyczno-antropologicznej ewolucji pedagogiki kultury oraz nowego rozumienia paidei jako podstawowych przesłanek za globalnym traktowaniem współczesnej kultury. Druga odnosi się do konieczności racjonalnego traktowania pedagogiki ideałów (teorii) i pedagogiki życia (praktyki) w celu uniknięcia pułapek jednostronnego i nie zawsze trafnego ich stosowania w edukacji. W trzeciej części - podsumowującej rozważania - zawarto osobiste refleksje odnośnie do uwarunkowań osiąganych sukcesów w działalności Zakładu Pedagogiki Kultury UMCS z okazji jego 25-lecia.
© Autor/Autorzy © Studia Kul turo wo-Edukacyjne 2013 Tom VIII Numer 1 18