14
ROZDZIAŁ 1. GRUPY
Jeśli G jest iloczynem ogólnym podgrup H i K, to można tylko powiedzieć, że dla każdych h G H i k 6 K istnieją h\, /12 € H i fci, € K takie, że
hk = k\h\ oraz kh = /i2&2-
Jeśli G jest iloczynem półprostym podgrup H i K oraz H < G, to dla każdych h E H i k € K mamy
hk = k ■ k~xhk oraz kh = khk-1 • k, gdzie k_1hk, khk~l € H, gdyż H <G.
Wreszcie gdy G jest iloczynem prostym podgrup H i K, to dla każdych h G H i k 6 K mamy hk = kh.
Rzeczywiście,
hkh 'k 1 = h-kh lk 1 e// = hkh-1 • k~l G K.
A więc komutator hkh lk 1 € H C\K = \, skąd wynika, że hk — kh, dla każdych /i € H, k € K.
Istnieją także konstrukcje grup, które pozwalają zbudować nową grupę G z dwóch danych gnip H i K nie będących podgrupami jakiejś jednej grupy. Najprostszą z tych konstrukcji jest iloczyn kartezjański grup.
Iloczyn prosty
Niech H i K będą dowolnymi grupami. W iloczynie kartezjańskim H xK zbiorów H i K określamy działanie następująco:
(hiM)'{hi, ki) := (hiha.ferfca).
Tutaj h\h2 i k\k2 są iloczynami elementów w grupach H i K, odpowiednio. Z łatwością pokazuje się, że zbiór H x K z tak określonym działaniem jest grupą z jedynką (1//, 1/c). Reguła konstrukcji elementu odwrotnego do (h,k) € H x K jest bardzo prosta:
{h,k)~l = (h~ 1,k~1).
Tę grupę nazywamy iloczynem kartezjańskim grup H i K.
Rozpatrzymy związek pomiędzy iloczynem kartezjańskim grup i iloczynem prostym podgrup grupy. Niech H i K będą podgrupami grupy G i załóżmy, że G jest iloczynem ogólnym podgrup H i K. Zatem G = HK oraz H fi K = 1. Wtedy można też oczywiście rozpatrywać iloczyn kartezjański H xK grup H i K. Porównanie grup G = HK i HxK zawiera się w następującym twierdzeniu.
Twierdzenie 1.3.3. Niech H i K będą podgrupami grupy G. Następujące warunki są równoważne.
(a) Odwzorowanie : H x K —> G, (h, k) 1—> hk jest izomorfizmem grup.
(b) G — HK, H fi K = 1 oraz hk — kh dla wszystkich h G H,k € K.
(c) G jest iloczynem prostym podgrup H i K.
Dowód, (a) => (b) Surjektywność odwzorowania ip oznacza, że G = HK. Ponadto, dla h € H,k € K mamy
kh = (ń-1fc-1)-1 = ip{h~l ,k-i)~l = <p(h,k) = hk.
Wreszcie, jeśli 1 5^ g € H fi K, to <p(l,g) = g = <p(g, 1), wbrew różnowartościowości <p. Zatem HDK = 1.
(b) => (c) Należy dowieść, że H < G i K < G. Dla g = hk mamy
gHg~1 = hkHk~1h~1 = hHkk_1h~l = hHh-1 = H.
A więc H <G. Podobnie
gKg-1 = hkKk~lh~l = hKh~l = Khh-1 = K,