3576901622

Wyobraźmy sobie, że udało nam się, (np. wykorzystując różnicę gęstości) wytworzyć granicę zetknięcia dwóch roztworów A i B, i że w chwili t=0 granica ta znajdowała się na wysokości rurki h=0. Kation elektrolitów A i B niech będzie wspólny, zaś aniony różne. Po przyłożeniu na dwie niepolaryzowalne i niegazujące elektrody stałego napięcia, rozpocznie się migracja jonów, kationy poruszają się w kierunku katody, aniony w kierunku anody. Granica zetknięcia przesunie się więc w stronę anody, a jej trwałość będzie tym większa im bardziej zbliżona jest szybkość poruszania się anionów X i Y.

(II 3 1)

Jeśli po czasie t granica zetknięcia przesunie się na wysokość h, to w objętości v, zawartej pomiędzy tymi dwoma poziomami elektrolit B zostanie zastąpiony przez A. Jeżeli stężenie elektrolitu A wynosi c, to przepływ prądu spowoduje przeniesienie z. c v moli jonów X, czyli z. c v-F moli ładunku. Jeżeli natężenie prądu wynosiło I, to liczba przenoszenia anionu X jest równa: z -c-v-F z.-c-vF

It

11