dr Rafał Zimny - Autoreferat
została jako case study - podjąłem się w niej opisu środków językowych i strategii komunikacyjnych używanych przez uczestników tzw. sporu o krzyż z 2010 roku. Tę przyciągającą w ówczesnym czasie niezwykłą uwagę społeczną debatę uznałem w rzeczonym opracowaniu za ilustratywną reprezentację postpolitycznego dyskursu aksjologicznego. Na podstawie analizy dużego korpusu wypowiedzi medialnych zrekonstruowałem w pracy pola pojęciowe KRZYŻA i PRZENIESIENIA KRZYŻA (w tym ostatnim przypadku za pomocą metody kontrastywnej) oraz prześledziłem zabiegi językowo-komunikacyjne podejmowane przez obie strony sporu w celu uzasadnienia (i obrony) swojego stanowiska w przedmiotowej debacie, charakteryzując w ten sposób bliżej językową specyfikę aksjologicznej odmiany polskiego dyskursu postpolitycznego.
4.1.4. Dwie kolejne publikacje, oznaczone jako Al 1 i A19, są efektem bliższego zainteresowania się przeze mnie problematyką językowo-komunikacyjnych aspektów przywództwa politycznego, co wymagało podjęcia się interdyscyplinarnej współpracy ze specjalistą reprezentującym nauki o polityce. Oba artykuły powstały więc we współautor-stwie (mój wkład w każdy z nich - 50%).
Praca oznaczona jako Al 1 przynosi przede wszystkim refleksję nad sposobem wyzyskania metod lingwistycznych w badaniach o użyteczności politologicznej. Szczegółowym przedmiotem zainteresowania w artykule było przede wszystkim ustalenie, które aspekty wiedzy językoznawczej o emocjonalności/ekspresywności środków językowych można zastosować w analizie efektywności wypowiedzi lidera politycznego. W wyniku badania wyróżniono i opisano cztery główne obszary wykorzystywania języka jako środka egzekwowania lub utrzymania przywództwa politycznego: a) język jako podstawowy komponent wizerunku (w powiązaniu ze sposobami kreacji wizerunku lidera), b) język jako środek wyrażania emocji (w powiązaniu z problematyką oddziaływania lidera na zwolenników), c) język jako sposób osiągania wyrazistości medialnej (w powiązaniu z analizą relacji lidera z mediami), d) język jako środek perswazji i manipulacji (w powiązaniu z analizą kompetencji retorycznych lidera). Badanie zilustrowano analizami materiałowymi opartymi na tekstach przemówień Jarosława Kaczyńskiego.
Publikacja A19 z kolei w warstwie materiałowej zawiera analizę środków językowych wyzyskiwanych w celach perswazyjnych przez dwóch najważniejszych polskich liderów politycznych ostatnich lat, tj. Jarosława Kaczyńskiego i Donalda Tuska, a w warstwie teoretycznej jest propozycją nowego modelu opisu politycznej odmiany języka,