3576901657

dr Rafał Zimny - Autoreferat

opartego na rewizji dotychczasowych językoznawczych ujęć I. Kamińskiej-Szmaj, B. Walczaka, K. Ożoga czy J. Bralczyka. Efektem przeprowadzonego badania było zatem opracowanie trój członowego modelu teoretycznego politycznego wariantu polszczyzny, uwzględniającego uwarunkowania wynikające z czynników pragmatycznych - typu podmiotu nadawczego (POLITYK lub LIDER), typu audytorium (ODBIORCA POŚREDNI, ADRESAT-ZWOLENNIK, ADRESAT-POTENCJAL-NY ZWOLENNIK, ODBIORCA NEUTRALNY) oraz celu komunikacyjnego nadawcy. Opracowany model obejmuje następujące subodmiany: język polityki (będący kontynuacją ujęć zastanych), język przywództwa politycznego i język agitacji politycznej (jako pojęcia nowe, bardziej uszczegółowione w stosunku do koncepcji klasycznych). W artykule szczegółowo opisane zostały także kategorie analityczne pozwalające zróżnicować oba wprowadzone pojęcia.

4.1.5. W publikacji oznaczonej jako A17 przedstawiłem z kolei propozycję modelu teoretycznego, opartego na teorii grzeczności P. Brown i S. Levinsona, pozwalającego ty-pologizować sposoby uzasadniania wypowiedzi nieetykietalnych przez osoby publiczne oraz uwarunkowania i funkcje takich uzasadnień (związane z sytuacją komunikacyjną oraz typem audytorium odbiorczego i jego zachowaniem w trakcie wykonywania aktu zagrażającego twarzy) w odniesieniu do norm etykietalnych komunikacji publicznej. Efektem przeprowadzonego badania jest opis typów aktów nieetykietalnych (akty z jawnym lub ukrytym zagrożeniem twarzy), a także opracowanie typologii reakcji audytorium na akt zagrażający twarzy (reakcja negująca, afirmująca i neutralna) oraz powiązanej nią drugiej - a mianowicie typologii reakcji zwrotnych (zależnych od sposobu zachowania się audytorium) nadawcy aktu zagrażającego twarzy (reakcja ekspiacyjna i reakcja obronna w kilku odmianach: zaprzeczanie zaistnieniu aktu, przerzucanie odpowiedzialności za akt na odbiorcę pośredniego, pomniejszanie przewinienia przez odwołanie się do jakiejś kategorii uniwersalnej lub przez uzasadnianie go wyższą koniecznością). Artykuł wzbogaciłem także szczegółowymi analizami materiałowymi na przykładach zaczerpniętych z wypowiedzi polskich osób publicznych.

4.2. W zakresie języka w mediach:

4.2.1. W publikacjach oznaczonych jako A6, A8, A10, A14 podjąłem się opisu językowych sposobów kreowania obrazu człowieka stuletniego w przekazach medialnych, a także próby rekonstrukcji metakomunikacyjnego stereotypu mówienia o stuletniej starości. Nieznane są mi wcześniejsze językoznawcze prace polonistyczne poruszające ten krąg