3623317138

9

wierzchołka 160 zęba 100 i jest ułożona w ten sposób, iż wierzchołek 160 mieści się w części wyrównującej. Ponadto, część wyrównująca 46 ma postać komplementarną względem usytuowania żądanej trajektorii co najmniej wierzchołka 160, począwszy od oryginalnej pozycji zęba 100 do końcowej pozycji 5    100'. Trajektoria ta może wymagać przemieszczenia i obrotu wierzchołka 160 w

umiarkowanym zakresie względem niektórych lub wszystkich osi, ale szczególnie przemieszczenia wzdłuż osi z. Trajektorię można opracować w ten sposób, iż unika się kolizji z przylegającymi zębami, przykładowo, w miarę jak ząb przemieszcza się pomiędzy tymi dwiema pozycjami. Zatem, górna ściana 47 części 10 wyrównującej jest ukształtowana w taki sposób, iż przylega do górnej części wierzchołka 160, podczas gdy ściany boczne 48 części wyrównującej 46 działają jak szyny lub elementy kierunkowe w celu ukierunkowania wierzchołka wzdłuż żądanej trajektorii.

[0027] Końce 79 ścian bocznych 48 zwykle są gładko połączone z odpowiednimi 15 końcami ścian bocznych przylegającej komórki.

|0028| Komórka 40 jest korzystnie wytworzona z kompatybilnej substancji dentystycznej i substancji, która jest sztywna lub półsztywna, co najmniej wystarczająco sztywna, aby zapewnić, iż komórka 40 nie ulegnie samoodkształceniu pod wpływem działania siły F lub sił na nią oddziałujących 20 względem zęba 100. Odpowiednie substancje dla komórki 40 obejmują, przykładowo, żywicę akrylową lub podobne substancje.

[0029]    Ewentualnie, i jak zobrazowano na Fig. 5B i 5C, każda komórka 40 może być zaopatrzona w pole magnetyczne, które zwiększa odpowiedź tkanki i ulepsza proces biologiczny towarzyszący ruchowi zęba 100. Zatem, można stosować

25 magnesy sztabkowe lub płytkowe 72, 74 na górnym końcu 42 i dolnym końcu 44 i odpowiednio ukierunkowane w celu dostarczenia odpowiedniego pola magnetycznego, które penetruje ząb 100, korzystnie zasadniczo wzdłuż kierunku A. Magnesy 72, 74 mogą być umieszczone wewnątrz ścian komórki 40 lub mogą być przytwierdzone lub złączone z nią. Alternatywnie, odpowiednie cząstki 30 namagnesowane można umieszczać w matrycy substancji komórki.

[0030]    Zgodnie z jedną odmianą postaci, środki generujące lub dostarczające siłę 50 mają postać sprężyny mechanicznej 52, takiej jak przykładowo sprężyna płytkowa, wsparta na jednym z ich końców od strony górnego końca 42 i mającą wolny koniec 55 zawierający element nadający ruch 56, jak pokazano na Fig 6A,