365606313

zazwyczaj z przekładni zębatych i pasowych, a niekiedy także z przekładni śrubowych, krzywkowych, korbowych itp.

Rys. 4. Cztery warianty szlifowania płaszczyzny czołem lub obwodem ściernicy przy za stosowaniu: a, b) stołu przesuwnego, c, d) stołu obrotowego [6],

W każdym łańcuchu kinematycznym można wyróżnić jego element początkowy (wejściowy), np. silnik, i element końcowy (wyjściowy), którym jest zazwyczaj człon roboczy niosący przedmiot obrabiany lub narzędzie (rys. 5).

Rys. 5. Szkice ilustrujące sposób oznaczania przełożeń: a) całego łańcucha, b) pojedynczej przekładni, c) łańcucha składającego się z przekładni pasowej i dwóch przekładni zębatych E - silnik elektryczny; (Op, n_p - prędkość kątowa i obrotowa elementu początkowego (napędzającego); - prędkość kątowa i obrotowa elementu końcowego (napędzanego); d|, d₂ - średnice kół pasowych; Z|, Z2, z₃, z₄, - liczby zębów kół zębatych; I - przełożenie całkowite łańcucha; i_t, i₂, i₃, i₄, - przełożenia poszczególnych przekładni [6].

Głównym parametrem kinematycznym łańcucha jest jego przełożenie, które oznaczane jest literą I i określane jako stosunek prędkości kątowej co* (lub obrotowej n*) elementu końcowego (wyjściowego) do prędkości kątowej co_p (lub obrotowej n_p elementu początkowego (wejściowego)

_I=^L ₌ !h_

OJ_p n_p

Analogicznie do przełożenia łańcucha kinematycznego, nazywanego także przełożeniem całkowitym, określa się przełożenie pojedynczej przekładni i zapisuje się je jako stosunek: _i = ^h₌!h ty, n,

w którym:

-    (Di, ni - prędkość kątowa lub obrotowa elementu wejściowego (napędzającego) przekładni,

- <D2, n2 - prędkość kątowa lub obrotowa elementu wyjściowego (napędzanego) przekładni.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

14