3685105813

Można, więc zauważyć, że tak intensywna zmiana dokonana w ciągu zaledwie dekady musi wiązać się ze skokowym wzrostem zapotrzebowania na energię elektryczną. Jednym z proponowanych rozwiązań jest budowa małych elektrowni wodnych, jednakże główną przeszkodą jest wysoki koszt początkowy tradycyjnych turbin wodnych. Rozwój każdego kraju zależy od dostępności energii elektrycznej i jej zużycia na jednego mieszkańca, które jest uważane za jeden ze wskaźników standardu życia obecnej cywilizacji. W Indiach ze 138 min gospodarstw wiejskich, do tej pory tylko 56% jest zelektryzowanych. Istnieje jedynie 6 stanów, w których dostęp do energii elektrycznej przekracza 75%. Są to jednak obszary zurbanizowane (tylko 6% z nich to prowincjonalne to tereny wiejskie). Indie są dość bogate w naturalne źródła energii takie jak: węgiel kamienny, brunatny czy gaz ziemny, ale co ważniejsze posiadają ogromne zasoby energii wodnej (rys. 1). Obecnie Indie skłaniają się ku rozwiązaniom małych elektrowni wodnych, w szczególności o mocy 3-10 kW. Taka elektrownia jest w stanie zapewnić energię elektryczną dla zamkniętych społeczności liczącej od 40 do 500 osób. Prowadzone badania wykazały, że takie elektrownie mają sprawność rzędu 60%. Jest to wynik stosunkowo niski w porównaniu np. z turbinami Francisa, które są w stanie osiągnąć sprawność na poziomie 70-85%.

Roczne przepływy rzek Indii szacowane są na 1675 • 10⁹ m³ (1675 km³), z czego źródła mogące zostać użyte do produkcji elektrycznej w elektrowni wodnej wynoszą ok. 555-10⁹ m³ (555 km³). Koszty komponentów elektromechanicznych w dużych elektrowniach wodnych stanowią ok. 20% całkowitych kosztów, ale w mikroelektrowni udział ten jest większy i waha się w przedziale 35%-40% absolutnych nakładów projektu. Stąd główną przeszkodą w realizacji tej koncepcji jest wysoki początkowy nakład pieniężny. W Chinach elektrownie wodne mają kluczowe znaczenie. Wyprodukowanie energii elektrycznej dla kilku miliardów ludzi jest zadaniem czasochłonnym i skomplikowanym. Obecnie Chiny cierpią na głód energetyczny. W 2003r. państwo to przesunęło się na drugie miejsce w światowej konsumpcji ropy naftowej. Przewiduje się, że do 2020r. Chiny będą miały ok. 15% udziału w światowej konsumpcji energii.