3702671699

PRZEOLĄD CZASOPISM 61

nizatorem tej zbiórki, zaakceptowało starania Związku, na skutek czego zostały utworzone komitety, zaopatrzone w odpowiednie instrukcje. W myśl wskazań obu wspomnianych czynników, — by żadną nadająca się do użytku książka nie została zniszczona — komitety zabrały się do dzieła, w wyniku dając wspaniałe rezultaty. Napływające książki sortowano na kilka klas: książki na przemiał, książki i czasopisma dla armii, książki przeznaczone dla zniszczonych bibliotek, książki dla dzieci i młodzieży, książki rzadkie lub drogie, wreszcie roczniki czasopism zagranicznych z okresu ostatnich 10 lat. Biblioteki regionalne mogły zostawić u siebie regionalia i lekturę dziecięco-młodzieżową, reszta zaś z czterech pozostałych grup musiała iść dla poszkodowanych bibliotek. Tak więc akcja, która zapowiadała się groźnie dla książki, dzięki powszechnemu zrozumieniu wartości książki, dała początek dziełu rozumnemu i pożytecznemu. W roku 1042 stworzona została, narodowa rada restytucji książki (tyt. franc.: Conseil national de recuperation), w skład której weszli przedstawiciele Ministerstwa Zaopatrzenia i przeróżnych instytucyj, których istnienie i cel związany jest z książką, a więc: Rada książki, związki bibliotekarzy, księgarzy, wydawców, antykwariuszy i inne. Rada ta wyłoniła z kolei Centralny komitet selekcji książek, ten zaś powołał do życia nową instytucję — Komitet przydziału książek, w skład którego weszli przedstawiciele największych oraz specjalnych bibliotek angielskich; rozszerzono go jeszcze ptzez przyjęcie przedstawicieli krajów sprzymierzonych. Całość tych Histytucyj miała na celu przeprowadzenie akcji zbierania, selekcji, przechowywania i przydziału nagromadzonych zasobów. W rezultacie zbiórek, które zresztą trwały jeszcze w ubiegłym roku,' powstał zasób liczący około 1,5 miliona książek; zawierał on, jak się okazało, wysoki procent książek wartościowych, wśród nich zaś dużo dzieł poważnych i często trudnych do znalezienia. Z punktów zbiorczych rozsianych po całym kraju, dłuższy czas nie ściągano książek do centrum w obawie przed zniszczeniem wojennym.

W momencie gdy akcja się rozrastała, Konferencja Ministrów Oświaty Krajów Sprzymierzonych, mając w swym programie również restytucję książki, utworzyła now\ą instytucję Inter Allied Book Center, mającą za zadanie gromadzenie zasobów przeznaczonych na odbudowę bibliotek w krajach sprzymierzonych, zrujnowanych wojną. Inter Allied Book Center ma swą siedzibę w Londynie (3—5 Salisbury Sąuare, .London E. C. 4) i przyjmuje dary w książkach i pieniądzach. Komitet dyrekcyjny I. A. B. C. składa się z ekspertów bibliotecznych angielskich i sprzymierzonych. Prezesem Komitetu jest Ernest Barker, dyrektorem I. A. B. C. — B. M. Headicar, b. bibliotekarz London School of Economics. Uroczyste otwarcie tej instytucji odbyło się we wrześniu 1944 r. w obecności Ministra Oświaty, przedstawicieli uniwersytetów.