3702671893

O MOWIE LUDOWEJ W KRZĘCINIE. 4/

Ten, do którego było wezwanie wystosowane, winien w podobny sposób „ V!odckolać“. Jeżeli tego nie zrobi, wtedy się mu śpiewa inaczej:

„chola, chola, klóśki na Woleju,

„a cemuześ mi ńe nodcholdw, Sc. zwodzeju,

„chola, chol!^u albo jeszcze gorzej:

„chola, chola,    wańcuck,

„a cemuześ mi ńe ^odcholaw, $. ąbesrańcuch,

„chola, chol!^u

cholańe — wołanie „chola*.

cholafić i cholofić — hałasować, wyprawiać krzyki.

ckovać — żywić, por. czeskie chovam₇ które pomiędzy innemi znaczy

także żywić. Podobne zjawisko w jez. serbo-chorwackim: hrana zn. żywność, pokarm, hraniti zn. chronić i żywić.

chrobak — robak, owad; wogóle każde drobne żyjątko, nie podpadające pod wyraźna kategoryę ssawców, ptaków, gadów i ryb, nazywa się „chrobakem^u.

chrobacny — robaczywy. chukncfć — uderzyć.

churceć — wydawać odgłos: „ućekdu., ze jino krajni churca\xy^u.

chvdśóe — chwasty.

chvdtipyta — samochwał.

ckwerutac — chwiać.

chyba — 1) uchybienie, 2) szkoda.

chybam, —ać, chybnęfó — skakam, skoczyć.

chybki — zwinny, żwawy.

chyba — brakuje; „latoś pińe*dzy chyba'*''.

chycę, —ćić — chwycę; — „cliyćóu ^?<fu morgu^u wziął w dzierżawę; —

„na pśeńicysku ńe chyta żyto''*’, zn. nie puszcza się, nie rośnie.

chyrba — kupa, dużo; „to nas jes chyrba'¹, albo: „taka chyrba śana^u.

Wyraz ten jest przyswojony z czesko-słowackiego hrb, które odpowiada polskiemu garb i znaczy: 1) garb, 2) góra, pagórek, 3) gromada.

chyrdze — gałęzie, które już są nieużyteczne do większych robót, n. p.

do płotu.

chyrlak — w ogólnym języku charłak, z tego tematu co cerk. \'hip<\,

zn. debilitas, morbus.

chytry — chciwy; „taki chytry na pińq”dze^u.