3702672219

Nieliczne wzmianki z pierwszej połowy XIX w. wskazują na państwową własność lasów garwolińskich (Lasy Rządowe). W ówczesnym województwie podlaskim funkcjonowało sześć urzędów leśnych, jednym z nich było Leśnictwo Garwolin podzielone na dwie straże: Izdebno i Miętne. Według późniejszych źródeł (opracowanie A. Połujańskiego pt.: „Opisanie lasów Królestwa Polskiego” z 1854 r.) lasy państwowe należały do leśnictwa Łuków, straży Garwolin, składającej się z czterech obrębów: Wola, Uśniaki, Stoczek i Wołkowyja.

W okresie międzywojennym funkcjonuje Nadleśnictwo Garwolin (Zarządzenie Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych z dnia 27 stycznia 1925 r. o utworzeniu nadleśnictw w lasach państwowych; MP nr 24 z dnia 30 stycznia 1925 r.), Strażnik leśny Lasów Garwolińskich Rewiru    W Skład którego wchodzą uroczyska: IWOWe,

Kościelisko (fot. arch. Nadleśnictwa Garwolin,    _Miętne, ^ _{Budy Ręb|<ÓWi Roma}nóW, Izdebno,

Dąbrowa, Rokitna. Łączna powierzchnia nadleśnictwa wynosiła około 2 300 ha. Funkcję nadleśniczego pełnił Stanisław Ungeheuer jako nadleśniczy kontraktowy (od 1924 r.), prowizoryczny (od 1925 r.) a od roku 1930 - mianowany. Rocznik personalny Administracji Lasów Państwowych z 1933 r. (Warszawa-1933 r. Nakładem Spółki Wydawniczej „Prasa Leśna”) podaje również dane personalne leśniczych. Byli nimi: Karpowicz Leonard, Kruszyński Władysław oraz Gabrysiewicz Antoni.

Inne źródła (Plany Urządzenia Lasu Nadleśnictw Kotwica i Huta Garwolińska) podają istnienie Nadleśnictwa Kotwica od 1918 roku. Powierzchnia Nadleśnictwa Kotwica wynosić miała ok. 5500 ha. Brak jest jednak wzmianek o nim w dostępnych aktach prawnych dotyczących organizacji nadleśnictw z okresu międzywojennego.

Do roku 1944 znaczną większość lasów stanowiły dobra prywatne. Największe majątki ziemskie w XIX i w pierwszej połowie XX wieku należały do Zamoyskich (Podzamcze), Hordliczków (Huta Garwolińska, od 1906 r. Dobra Lasy Garwolińskie), Dobrowolskiego (Krępa), Jezierskiego (Rososz) oraz hr. Jakuba Potockiego, który przekazał swoje dobra Fundacji Walki z Rakiem utworzonej na mocy testamentu z 1934 r. Poza wyżej wymienionymi istniały liczne majątki mniejszych własności.

Na uwagę zasługuje majątek Ordynacji Zamoyskich, w którym leśnik - Feliks Rożyński stworzył największe szkółki w historii polskiego ogrodnictwa. Rożyński podjął pracę w Dobrach Podzameckich w 1885 roku. Zastał tu małą, półhektarową szkółkę leśną gdzie produkowano siewki sosny. Stworzył znane w Europie i świecie szkółki Leśno-Ogrodnicze w Podzamczu hr. Andrzeja Zamoyskiego. Przed wybuchem I wojny światowej szkółki miały ok. 135 ha powierzchni, zapas gotowych do ekspedycji drzew i krzewów wynosił 50 000 000 sztuk. Głównym rynkiem zbytu był obszar Królestwa oraz Rosja: Kijów, Moskwa, Odessa,

2