3870137229

STRATEGIE NMR W YZNACZANIA STRUKTUR BIAŁEK W ROZTWORZE

nały zazwy czaj nie mogą być połączone z pozostałymi sygnałami reszty, do której należą. Wykorzystanie fragmentu widma TOCSY do pogrupowania sygnałów i identyfikacji układów spinowych przedstawiono na przykładzie heksadekapeptydu na Rys. 4 [32, 33J.

H-N-CH(R)-CO

Lvs: R=(CH₂)₄NH₂

Rysunek 4. Fragment widma TOCSY wykonanego dla heksadekapeptydu o sekwencji Ac-D-K-D-G-D-G-Y-I--S-A-A-E-A-A-A-Q*NH_r W sekwencji znajdują się takie pojedyncze reszty jak lizyna (Lys, K) czy izoleucyna (Ile, I), których układy spinowe odróżniają się od pozostałych i dzięki temu mogą być jednoznacznie przypisane na tym etapie analizy danych Również możliwe jest pogrupowanie sygnałów należących do każdej z pięciu alanin (AJa. A) czy dwóch glicyn (Gly, G), ale sygnałów tych nie można przypisać konkretnym położeniom w sekwencji. Kwas glutaminowy (Glu, E) i glutamina (Gin, Q) mają takie same układy spinowe nicwymieniających się protonów, co nic pozwala na rozróżnienie pomiędzy tymi dwoma resztami Jeszcze większa niejednoznaczność pojawia się w przypadku trzech kwasów asparaginowych (Asp, D), tyrozyny (Tyr, Y) i seryny (Ser, S). Układy spinowe reszt tych aminokwasów są złozone z czterech protonów H/n ¹ C° prawda serynę można zidentyfikować dzięki znacznie większym niż w pozostałych resztach tej grupy przesunięciom chemicznym protonów ale pozostałych reszt nie można przypisać jednoznacznie